Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μία διαφορετική ανάλυση σχετικά με την απόδοση του Eliud Kipchoge, καθώς στην εξίσωση μπαίνει και η περίπτωση ενός παπουτσιού, το οποίο μπορεί να βελτιώσει τις επιδόσεις έως και 2%.
Αναλογιστείτε τις δύο ακόλουθες προτάσεις, Α και Β, γνωρίζοντας όμως ότι μόνο μία από αυτές μπορεί να είναι αληθής.
Πρόταση Α:
Ο Eliud Kipchoge είναι από φυσιολογικής άποψης μοναδικός, μακράν ο μεγαλύτερος μαραθωνοδρόμος που έχει υπάρξει. Έχει βελτιώσει τους χρόνους του αγωνίσματος περισσότερο από 1% σε μόλις δύο χρόνια. Το παγκόσμιο ρεκόρ του είναι κατά 1:16 πιο γρήγορο από την δεύτερη καλύτερη επίδοση, 1:18 από το προηγούμενο WR και ο μέσος όρος των πέντε καλύτερων χρόνων του, είναι σχεδόν ίδιος με αυτόν του αμέσως επομένου δρομέα (2:02:59/2:02:55). Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι ανάλογο.
(Επαναλάβετε την παραπάνω πρόταση, αλλάζοντας όμως το όνομα του Kipchoge σε “Mosinet Geremew”, “Mule Wasihun”, “Getaneh Molla”, “Herpase Negasa”, “Galen Rupp” ή ακόμη και “Julien Wanders” και αναρωτηθείτε αντιστοίχως αν ο Α, Β, Γ είναι δρομέας του <2:03/ 2:04 ή του <59′ στα 21Κ).
Πρόταση Β:
Το Nike Vaporfly 4% είναι ένα τεχνολογικό θαύμα. Επιφέρει βελτίωση μεταξύ 2% και 4% στην απόδοση του δρομέα και πιο συγκεκριμένα, την δρομική οικονομία. Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της Nike, “οι elite αθλητές μας λένε ότι βιώνουν σημαντική αύξηση στην αποδοτικότητά τους – σε κάποιους, αυτή ξεπερνάει το 5%”.
Ποια από τις δύο προτάσεις ισχύει λοιπόν;
Εντάξει, θα μπορούσαμε να σας αφήσουμε ένα παράθυρο και να φτιάξετε και μια τρίτη, υβριδική πρόταση, που θα ήταν κάπως έτσι:
Ο Kipchoge είναι ένας εκπληκτικός δρομέας, φυσιολογικά ανώτερος από τους υπολοίπους της γενιάς του, ο οποίος παίρνει κι ένα πλεονέκτημα από το παπούτσι, όχι όμως τόσο μεγάλο ώστε να βελτιώσει μια επίδοση του 2:03:30 σε 2:01:39.
Η απάντησή μας στην παραπάνω πρόταση είναι: πώς μπορείτε να το ξέρετε;
Το πιθανότερο είναι πως δεν μπορείτε να αξιολογήσετε επακριβώς αυτό που έχουμε παρακολουθήσει τον τελευταίο 1.5 χρόνο, διότι δεν γνωρίζουμε σε ποιο σημείο του φάσματος βελτίωσης βρίσκεται αυτή η “εκτόξευση” του Kipchoge.
Αυτό που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να αναρωτηθούμε το εξής: για κάθε βελτίωση της δρομικής οικονομίας που προέρχεται από το παπούτσι, ΧΥΖ%, ποια θα ήταν η αντίστοιχη επίδοση του 2:01:39, αν είχε χρησιμοποιηθεί το προηγούμενο “καλύτερο παπούτσι” (ή το τρέχον δεύτερο καλύτερο);
Παρακάτω έχουμε ένα διάγραμμα και έναν πίνακα, τα οποία αναφέρονται σε τρεις διαφορετικές επιδόσεις: αυτή του WR, του Geremew στο Λονδίνο και του ΡΒ του Rupp και πού αυτές θα αντιστοιχούσαν αν οι δρομείς δεν φορούσαν το Nike Vaporfly 4%.
Στο διάγραμμα δείχνουμε τις αντίστοιχες “διορθώσεις”, βασισμένες σε ένα εύρος βελτιώσεων της δρομικής οικονομίας, όπως αυτή έχει μετρηθεί βάσει ερευνών στα εργαστήρια και αναλόγως των παπουτσιών. Η δρομική οικονομία και η επίδοση, δεν σχετίζονται απαραίτητα ως απόλυτα ποσοστά, καθώς η σχέση τους δεν είναι γραμμική. Όσο πιο γρήγορα τρέχεις, τόσο περισσότερη ενέργεια καταναλώνεις για να κάμψεις την αντίσταση του αέρα, οπότε ο συσχετισμός αλλάζει για τους πιο γρήγορους δρομείς.
Χρησιμοποιήσαμε λοιπόν μία μελέτη της Shalaya Kipp, η οποία μοντελοποίησε την σχέση αυτή και υπολόγισε ότι για τους elite μαραθωνοδρόμους, για κάθε 1% βελτίωσης της δρομικής οικονομίας έχουμε 0.65% βελτίωση της απόδοσης. (Στους πιο αργούς δρομείς, το ποσοστό αυξάνεται).
Τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε λοιπόν; Αφήνοντας στην άκρη τα στοιχεία των Νew York Times, τα οποία αναφέρονται σε απόδοση και όχι δρομική οικονομία, έχουμε τα ακόλουθα παραδείγματα:
Το παγκόσμιο ρεκόρ, 2:01:39, με το VF4% στα πόδια του Kipchoge, αντιστοιχεί σε 2:03:59, αν το όφελος στην δρομική οικονομία είναι 2.9%. Παρεμπιπτόντως, το 2.9% είναι το νούμερο που έδειξε η μελέτη των Barnes και kilding, συγκρίνοντας το Vaporfly με το αμέσως πιο “οικονομικό” μοντέλο, ταιριάζοντας το βάρος του σε αυτό του VF. 2:03:59 ήταν το WR το 2008 (Η. Gebrselassie στο Βερολίνο), όπως ακριβώς προκύπτει και από τον πίνακα.
Κατόπιν, πάμε στο 4.01% βελτίωση της δρομικής οικονομίας, από την μελέτη του Hoogkamer, και 4.2% όταν δεν ταιριάξεις τα βάρη των παπουτσιών. Σε αυτή την περίπτωση, το 2:01:39 γίνεται 2:04:54 και 2:05:04. Από το 2015 και πριν την εμφάνιση του Vaporfly, οι χρόνοι αυτοί είχαν εμφανιστεί 34 φορές. Τέλος, στο 5%, το μέγιστο καταγεγραμμένο όφελος, το WR του Kipchoge πάει στο 2:05:44, επίδοση που έχουμε δει περισσότερες από 50 φορές, πριν την εμφάνιση του παπουτσιού.
Όντως, ο Kipchoge έχει τρέξει σε 2:04:00 στην προ VF εποχή. Αν το όφελος στην απόδοση είναι 2% (δηλαδή όφελος 3.1% στην δρομική οικονομία, βάσει των ερευνών), τότε το 2:04:00 θα αντιστοιχούσε σε 2:01:32! Κάτι που σημαίνει πως η καλύτερή του επίδοση είναι ίδια ουσιαστικά η ίδια με αυτήν που έκανε το 2015, όταν οι εσωτερικοί πάτοι του Nike Streak 6 είχαν ξεκολλήσει από το παπούτσι! Τροφή για σκέψη…
Τα ίδια ισχύουν και για τον Mosinet Geremew. Σε 2.9% βελτίωση της δρομικής οικονομίας, το 2:02:55 του Λονδίνου γίνεται 2:05:17, αν φορούσε το αμέσως επόμενο αποδοτικότερο μοντέλο. Κι αν πάμε στο 4% βελτίωσης (σύμφωνα με την έρευνα που χρηματοδοτήθηκε από την ίδια τη Nike), ανεβαίνουμε στο 2:06:12.
Όσο για τον Rupp (2:06:07 στην Πράγα), αυτός πάει στο 2:08:32 με 2.9% όφελος, 2:09:30 βάσει της έρευνας του Hoogkamer, ενώ αν έπαιρνε το μέγιστο κατεγραμμένο όφελος (5%), θα ανέβαινε στο 2:10:21.
Ο δε Julien Wanders και το 59:13 του, θα προσαρμοζόταν στο 1:00:48 με 4.01% όφελος.
Το επόμενο ζήτημα θα μπορούσε να είναι σχετικά με το πώς ανταποκρίνεται ο κάθε αθλητής στο πλεονέκτημα που δίνει το Vaporfly. Τι ποσοστό βελτίωσης προκύπτει για την δρομική του οικονομία; Στις έρευνες, όπως υπήρξαν δρομείς που βρέθηκαν στο μέγιστο σημείο του φάσματος, δεν μπορεί να υπήρξαν και περιπτώσεις που μετρήθηκαν στο άλλο άκρο και να μην ανταποκρίθηκαν καθόλου στην βελτίωση της ΔΟ;
Στην έρευνα του Hoogkamer μετρήθηκαν 18 δρομείς υψηλου επιπέδου και δεν βρέθηκε ούτε ένας που να επήλθε μείωση στην ΔΟ του στις υψηλές ταχύτητες. Στον παρακάτω πίνακα, η μαύρη γραμμή αντιστοιχεί στην 4.01% βελτίωση της ΔΟ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, με τις γκρι γραμμές να δείχνουν, είτε μικρότερο είτε μεγαλύτερο ποσοστό. Καμμία όμως δεν δείχνει μειωμένη ΔΟ, φορώντας το Vaporfly.
“Να σημειώσουμε εδώ ότι με το Vaporfly next% η αύξηση στην ΔΟ ήταν σημαντικά μεγαλύτερη σε σχέση με το αρχικό Vaporfly 4%,”, λέει ο Hoogkamer.
Το βέβαιο είναι πως δεν γνωρίζουμε σε ποιο ακριβώς σημείο του ευρύτερου φάσματος βελτίωσης, βρίσκεται το όφελος στην δρομική οικονομία για τους μαραθωνοδρόμους που αναφερόμαστε. Χωρίς να είμαστε σε θέση να το επιβεβαιώσουμε, θεωρούμε πως δεν είναι 0% αλλά ούτε και 5% (αν και το δεύτερο μετρήθηκε σε κάποιους δρομείς). Σίγουρα πάντως είναι “κάτι” και το ότι δεν γνωρίζουμε πόσο είναι αυτό το “κάτι”, αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος.
Πολλοί θα αναρωτηθούν ποιο το νόημα όλων των παραπάνω. “Ωραία… και λοιπόν;”, θα πουν κάποιοι. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα “φιλοσοφικό” ζήτημα, με επίκεντρο την τεχνολογία και την καινοτομία. Για τους περισσοτέρους, αυτή η πρόοδος είναι καλοδεχούμενη. “Προχωράμε με οποιοδήποτε μέσο, θα ήθελα να δω ένα sub-2:00”, θα πουν.
Προσωπικά, όταν βλέπω elite δρομείς, θα ήθελα να έχω έναν βαθμό βεβαιότητας ότι θα κερδίσει ο καλύτερος δρομέας. Δεν είναι, για παράδειγμα, όπως στην F1, όπου ξέρεις πως μεγάλο μέρος του αποτελέσματος κρίνεται στα εργαστήρια και την τεχνολογία. Εκεί γνωρίζεις πως η διαφορά μεταξύ των αυτοκινήτων είναι μεγαλύτερη από αυτήν μεταξύ των ικανοτήτων των οδηγών.
Θέλω το αποτέλεσμα ενός αγώνα τρεξίματος να καθορίζεται από την φυσιολογία και την ψυχολογία του αθλητή, δηλαδή παράμετροι οι οποίες έχουν αναπτυχθεί μέσα από την προπόνηση (σε αντίθεση με το doping, π.χ.). Και το θέλω αυτό διότι μου αρέσει να βρίσκω αξία στην σύγκριση, τόσο μέσα στον αγώνα (ποιος κέρδισε) όσο και σε βάθος χρόνου. Οι επιδόσεις μετρούν αλλά κι η ιστορία μετράει επίσης.
Δεν έχει σημασία το ότι ο Kipchoge είναι 16 λεπτά γρηγορότερος του Jim Peters το 1950. Μόνο ένας εντελώς ανίδεος θα αμφισβητούσε ότι ο Κενυάτης είναι καλύτερος δρομέας. Οι γενιές εξελίσσονται και τα πράγματα αλλάζουν, συμπεριλαμβανομένων της τεχνολογίας και της γνώσης. Είναι αναμενόμενο να βελτιώνονται οι επιδόσεις, σχεδόν πάντα.
Εν τούτοις, όταν η καινοτομία είναι τόσο μεγάλη και ξαφνική, στην πραγματικότητα στρεβλώνεται η συνεισφορά του δρομέα αυτού καθαυτού στην επίδοση. Δεν μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε αν παρακολουθούμε μία ανθρώπινη πρόοδο κι ένα μεγάλο επίτευγμα του είδους μας ή έναν αγώνα όπου ο νικητής μπορεί να μην είναι καν ο ικανότερος δρομέας.
Σαφώς και πανηγυρίζουμε με τα επιτεύγματα του Eliud Kipchoge αλλά για να είναι αυτό πιο ολοκληρωμένο, θα πρέπει να εισάγουμε και έναν βαθμό γνωστικής ασυμφωνίας. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε αυτά που κάνει, με εκείνα που έκαναν οι υπόλοιποι δρομείς 4 χρόνια πριν. Δεν μπορούμε καν να συγκρίνουμε τον Kipchoge με τον Kipchoge.
Είναι επίσης σημαντικό το γεγονός πως η τεχνολογική πρόοδος είναι τόσο ξαφνική, ώστε αυτή η στρέβλωση συμβαίνει μέσα στην ίδια γενιά. Για παράδειγμα, όπως αναφέραμε πριν, το 2:04:54 που αντιστοιχεί στο WR αν ο Kipchoge έτρεχε με το αμέσως καλύτερο παπούτσι (κατά το 4.01% του Hoogkamer), είναι μία επίδοση που έχει επιτευχθεί από 34 δρομείς πριν το 2015. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στην ίδια γενιά αθλητών, σε διάστημα 4 ετών, δεν μπορούμε να καταλήξουμε ότι ο Kipchoge είναι ανώτερος κανενός εξ αυτών των 34, αφού η τεχνολογία διαστρεβλώνει τα κριτήριά μας.
Προφανώς, αυτό είναι και άδικο και ατυχές. Θα μπορούσε ο Κενυάτης να ανήκει στο άκρο του φάσματος βελτίωσης (0%) και να αξίζει το 2:01:39, από πλευράς φυσιολογίας και μόνο. Από την στιγμή όμως που δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε αυτό, κανονικά δεν μπορούμε να το θεωρήσουμε αναμφισβήτητο και να πούμε πως ο Kipchoge είναι ο καλύτερος όλων, ούτε καν στο διάστημα της δικής που γενιάς. Βασικά, δεν μπορούμε να το πούμε ούτε και για την προσωπική του καριέρα, καθώς έχει επιτύχει ένα 2:04:00 χωρίς τα Vaporfly.
Από όποια πλευρά κι αν το εξετάσουμε, όλο αυτό αποτελεί ένα ζήτημα. Συμφωνούμε όλοι πως η τεχνολογική εξέλιξη υφίσταται και θα υφίσταται, αυτό είναι δεδομένο. Δεν θέλουμε τους δρομείς να τρέχουν ξυπόλητοι, δεν είμαστε “λουδίτες” σε αυτό το θέμα.
Απλά είναι ότι δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε 100% αυτό που βλέπουμε. Κι αν αυτό πολλές φορές προέκυπτε από την καχυποψία μας στο θέμα των αναβολικών, τώρα έχουμε να αναρωτιόμαστε και για το ποιος ωφελείται από την καινοτομία και σε τι βαθμό.
Και μια τελευταία σκέψη. Το γεγονός ότι το Vaporfly Next% λανσαρίστηκε στον μαραθώνιο του Λονδίνου και βοήθησε, βάσει των παραπάνω, τρεις δρομείς να κρατηθούν σε sub-2:03 ρυθμό μέχρι το 38ο χλμ, θα μπορούσε να επιβεβαιώνει τη Nike, η οποία ισχυρίζεται πως το νέο μοντέλο είναι ακόμη γρηγορότερο από το προηγούμενο.
Με δεδομένο το 2:00:25 σε έναν τέλεια σχεδιασμένο αγώνα στη Monza, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι δεν απέχουμε πολύ από το sub-2. Χρειάζεται ένα επιπλέον 0.36%. Μπορούν να βάλουν ενα μεγαλύτερο Tesla ή ένα μεγαλύτερο ρολόι μπροστά από τον Kipchoge ή και να χρησιμοποιήσουν περισσότερους λαγούς. Ή απλά να αρκεί το νέο Vaporfly για να δώσει 0.4% επιπλέον από το προηγούμενο.
Τι πραγματικά όμως θα σημαίνει ένα τέτοιο κατόρθωμα, όταν ο δρομέας που θα το επιτύχει είναι πιθανώς στο ίδιο φυσιολογικό επίπεδο με άλλους 30 δρομείς, μίας γενιάς πίσω;
Κείμενο: Ross Tucker, Ph.D / sportsscientists.com
mashine
Bullshit!!! O Eliud και με την παντόφλα Nike θα πήγαινε! Ο Ross προφανώς είναι άσχετος γιατί όταν ο Kipchoge ετρεξε στο Chicago με τα streak5 δεν παρακολουθούσε τότε τον αθλητή να ανοιγει τα “”Goody Bags” που του έστελνε η nike και μέσα είχε τα flex και τα terra kiger και σημείωνε παρακάτω φανταστικά παπούτσια για τους λασπωμένους δρόμους που τρέχω…Για να πηγαίνει κάποιος με ρυθμο 3 φορώντας τα flex και να του είναι σούπερ ε τότε σίγουρα δεν εχει ανθρώπινο πέλμα…
Nikos Pilikas
@mashine Άρα επιλέγεις την πρόταση Α. 😛
mashine
Ναι χωρίς την κακοήθη παρένθεση στο τέλος της παραγράφου! 😛
notaSOL
Εμένα πάλι με προβληματίζει η κάθε λέξη του κειμένου.
Ας μην εμπιστευόμαστε απόλυτα αυτό που βλέπουμε.
…υπάρχει μια ανάλογη μοναδική περίπτωση στην ιστορία του αθλήματος, που δεν είχε την χρονική διάρκεια της επικαιρότητας , το πλήθος του δείγματος καθώς και τη σύγχυση της αμφιταλάντευσης, της εξέλιξης που συζητάμε σήμερα.
Ήταν όμως πολύ διδακτική.
Και ίσως και να σηματοδότησε την αρχή της νέας εποχής.
Ήταν ο αγώνας της Βοστώνης το 2011.
Όλα αυτά τα χρόνια, αυτός ο αγώνας υπήρξε οδηγός για τις δυνατότητες, τα όρια και για τις πραγματικές ικανότητες των δρομέων.
Εκεί σε μια περίεργη ημέρα που εμφανίστηκαν ευνοικοί άνεμοι 14mph ( ήτοι 4 μποφόρ) o Geoffrey Mutai είχε κερδίσει με 2.03.02 και ο Moses Mosop (στο ντεμπούτο του) είχε κάνει 2.03.06 όταν το WR ήταν του Haile Gebreselasie 2.03.59.
Είχαν κάνει το πρώτο μισό σε 61:57 και το 2ο μισό σε 61:05. ( συμπεριλαμβανομένων και των Newton Hills) όταν σήμερα ακόμη τα καλύτερα περάσματα είναι 61.06 και 60.33 του Kipchoge (από το WR).
Ως και σήμερα μόνο 3 δρομείς έχουν τρέξει καλύτερα από αυτόν το χρόνο: ο E.Kipchoge ( 2 φορές, 2.01.39, 2.02.37) ο Mosinet Geremew (Ethiopia) 2:02:55 (κι αυτοί μόλις τη φετινή χρονιά 2018-2019 ) και ο Dennis Kimetto (Kenya) 2:02:57 στο Berlin, 2014.
Όπως και τώρα με την τεχνολογία των παπουτσιών , έτσι και τότε υπήρχε εκεί ο παράγοντας του ανέμου. Κι όπως και τώρα, έτσι και τότε διατυπώθηκε από κάποιους η ερώτηση εάν είχαμε τη περίπτωση ενός μοναδικού δρομέα και μιας αξιοσημείωτης (ως προς το 2ο μισό κυρίως) εμφάνισης ή τη περίπτωση ενός δρομέα του 2.04 που βοηθήθηκε από τις ιδιαίτερες συνθήκες της ημέρας. Και φυσικά πόση και αν ήταν μετρήσιμη η επίδραση του αέρα.
Σε κάποιους η απάντηση μπορεί να μοιάζει απλή (όπως και αυτή του kipchoge) … και τότε είχαν γίνει κάποιες αναλύσεις κι άλλες είχαν δείξει ότι η επίδοση αυτή είχε βοηθηθεί κατά 3.46 λεπτά, άλλες κατά 3.32 , άλλες κατά 2 λεπτά και άλλες κατά 1 μόνο λεπτό.
Ως τότε όμως ο μέσος όρος του νικητού σε αυτόν τον αγώνα ήταν 2.09.20 τα τελευταία 20 χρόνια και το ρεκόρ αγώνα είχε γίνει από έναν δρομέα που είχε μόλις εμφανιστεί το 2008 και μετά εξαφανίστηκε, μόλις την προηγούμενη χρονιά του Robert Cheruiyot, 2:05:52.
Ως τότε μόνο ο Haile Gebrselassie και ο Emmanuel Mutai είχαν σπάσει τα 62 για το 2ο μισό.
Αλλά ίσως είναι και άκαιρο και κουραστικό να μπούμε σε τέτοιες λεπτομέρειες αυτού του αγώνα.
Περισσότερο ενδιαφέρον ίσως να έχει ότι όπως και να είχαν τα πράγματα και όσο κι αν αυτή η επίδοση θεωρήθηκε τυχερή, ευνοημένη, πλασματική, μεμονωμένη, αυτή ακριβώς η επίδοση όπως και να επιτεύχθηκε, έγινε Και χωρίς να υπάρχει συντονισμένη προσπάθεια, σχέδιο, αυτή η επίδοση υπέβαλλε και παγίωσε στους ελίτ και στους επίδοξους ελίτ δρομείς τη πεποίθηση ότι ακόμη κι αν το 61:15 με 61:30 έμοιαζε πολύ γρήγορο για πρώτο μισό , το 61:45, ακολουθούμενο από ένα 62 στο δεύτερο μισό , ναι, ήταν δυνατό στην flat διαδρομή κι αν βοηθούσε και ο καιρός!
Οι απόπειρες ήταν άμεσες. Μπορώ να θυμηθώ τους:
Tsegaye Kebede 2013 London 61.36 (2.06.04)
Stanley Biwott 2012 Παρίσι, 61.51 (2.05.12)
Patrick Makau 2011 61.44 (2.03.38) Bερολίνο WR
Wilson Kipsang 2013 61.34 (2.03.23) WR
Dennis Kimetto 2014 61.45 (2.02.57 ) WR
… και με το καλύτερο πέρασμα στο πρώτο μισό όλα αυτά τα χρόνια να είναι 61.11 του Bekele (Berlin 2016) μέχρι το WR του Κipchoge.
ΚΙ αυτά αν περιοριστούμε στα πρώτα χρόνια.
Και τα αποτελέσματα ήταν άμεσα.
Το 2012 ήταν η καλύτερη χρονιά που έχει ως σήμερα γνωρίσει ο μαραθώνιος τουλάχιστον από πλευράς επιδόσεων συγκρινόμενη φυσικά ακόμη και με τις τωρινές.
Το 2012, 11 αθλητές κατέβηκαν το το 2.05, εκεί που το έκαναν 9 το 2013, 8 το 2014, 2 το 2015, 7 το 2016, 4 το 2017.
Το 2012, 43 κατέβηκαν το 2.07, εκεί που το έκαναν 35 το 2017 και 30 το 2016.
Το 2012, 174 κατέβηκαν το 2.10 εκεί που ήταν 153 το 2013, 152 το 2014, 140 το 2015, 114 το 2016, 151 το 2017.
Με το ίδιο τρόπο που η σημερινή εξέλιξη των παπουτσιών δίνει την πεποίθηση σήμερα ακόμα και σε εμάς τους απλούς δρομείς ότι παίζει σημαντικό ρόλο και πράγματι άλλους τους βοηθά ενώ άλλους τους κάνει να αναδείξουν τις πραγματικές τους ικανότητες, έτσι και τότε , αυτή η επίδοση έδωσε τη πίστη και σε όλους όσους αγωνίζονταν χωρίς εκείνον τον αέρα και μακριά από εκείνη τη επίδοση , ότι ναι ήταν δυνατόν να πάμε πολύ πιο γρήγορα, πολύ καλύτερα.
Με τον ίδιο τρόπο που η τεχνολογία σε άλλους δίνει τη δυνατότητα να εμφανιστούμε πλασματικά καλύτεροι και σε άλλους πραγματικά να γίνουμε καλύτεροι.
Ίσως λοιπόν, ναι, όλα αυτά να είναι δυνατά χάρις την τεχνολογία που αναπτύχθηκε, ίσως πάλι να είναι η μοναδική εξαιρετική περίπτωση, ίσως ναι πράγματι το φράγμα των 2 ωρών να είναι τώρα δυνατόν να ξεπεραστεί από έναν συγκεκριμένο άνθρωπο -όσο κι αν εγώ το απεύχομαι, γιατί φοβάμαι ότι αυτό θα φέρει και το τέλος του αγώνα- με ότι κι αν σημαίνει ή αν δεν σημαίνει αυτό.
Ίσως όμως μεγαλύτερη σημασία από αυτά να έχει η κοινή πεποίθηση που σχηματίζεται και που κάνει όλο και περισσότερους, με ή χωρίς τα συγκεκριμένα παπούτσια, να προσπαθούν πιο σκληρά, εκεί που πριν δεν τολμούσαν.
(…βέβαια, ίσως πάντα να υπήρχε κι ένας άλλος παράγοντας που πάντα έδινε το κίνητρο και το αποτέλεσμα…)
aroulio
notaSol-pedia
απολαυστικός!
big-blue
Πως μπορώ να σώσω το συγκεκριμένο για να το διαβάσω με καθαρό μυαλό;
Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση παιδιά, μπράβο
notaSOL
Χα , χα! Μη μου δίνεις θάρρος Άρη , θα πω κι άλλα! (Γεια σου Ηλία!)
… το 2011 δεν ήταν η μόνη φορά που εμφανίστηκαν αυτοί οι άνεμοι στη Βοστώνη.
Είχε ξανασυμβεί άλλη μια φορά το 1994 όπου νικητής ήταν ένας άγνωστος Kενυάτης ο Cosmas Ndeti με 2:07:15 (ο οποίος μάλιστα είχε κερδίσει και το 1993 με 2:09:33 και ξανακέρδισε και το 1994, κάνοντας έτσι 3 τις νίκες του, μετά εμφανίστηκε το 1997 κι εδώ στην Αθήνα για το Παγκόσμιο αλλά εγκατέλειψε και μετά σταμάτησε…)
Ακόμη κι έτσι όμως κι αυτός ο χρόνος το 2.07.15 έμεινε για πάνω από 10 χρόνια ρεκόρ διαδρομής και έσπασε μόνο 2 φορές πριν την κούρσα του Mutai το 2011.
Και τότε το 1994 είχαν σημειωθεί εκπληκτικοί χρόνοι, ατομικά ρεκόρ, όπως το 2:08:47 του αμερικανού Bob Kempainen που ο επόμενος καλύτερος χρόνος του είναι 2:12:45… και που έμεινε ρεκόρ USA μέχρι τον Ryan Hall. (…το 2011, πάλι χάρις στον άνεμο!)
Γιατί όμως και τότε , το 1994, δεν είχαν πάει ακόμη πιο κάτω, γιατί δεν είχαν σπάσει ακόμη και το 2.05;
Ήταν θέμα ικανότητας ή ποιότητας των αθλητών της εποχής;
Μια μεγάλη διαφορά με το 2011 ήταν η θερμοκρασία!
Το 2011 εκτός των ισχυρών ανέμων είχε και χαμηλές θερμοκρασίες (ιδανικές!) 10-11 βαθμών κελσίου!
Συν ότι όλοι ήταν προετοιμασμένοι από την προηγούμενη για αυτό που θα συνέβαινε , καθώς φυσούσαν ήδη άνεμοι 21mph.
Στο δωμάτιο του Mutai το προηγούμενο βράδυ, αυτός και 2 από τους άλλους κενυάτες, ο Robert Kiprono Cheruiyot και ο Philip Kimutai Sanga, (όχι ο mOsop) είχαν σχεδιάσει να τρέξουν σε αυτό το γρήγορο τέμπο από την αρχή ώστε να επιβληθούν των 3 δρομέων της Αιθιοπίας που συμμετείχαν.
…προς έκπληξη όλων σημαντικό ρόλο στην κούρσα έπαιξε ο Ryan Hall που έτρεξε σαν pacemaker, μπήκε μπροστά και όπου έκοβε ο ρυθμός (ιδίως στους λόφους του 2ου μισού) έδινε!
Αλλά, επίσης μην νομίζουμε ότι δεν έχουν σημειωθεί αξιοσημείωτες επιδόσεις και χωρίς αυτές τις ειδικές συνθήκες και πριν τον Kipchoge.
Ο Steve Jones το 1985 στο Chicago πέρασε το πρώτο μισό σε 61.43 (2.07.13)!!!
Ο αξέχαστος Sam Wanjiru το 2009 στο London είχε περάσει σε 61.36 (2.05.10)
Ο Adhane Yemane το 2012 στο Rotterdam σε 61.37.
Και τι να πούμε για τον Haile Gebrselassie που με τα ταπεινά του adios προσπαθούσε μόνος του να βρει τη χρυσή τομή για το σωστό πέρασμα : το 2008 στο Dubai είχε περάσει στο μισό σε 61.27 (2.04.53)
το 2009 πάλι στο Dubai σε 61.45 ( 2.05.29) και
στο Berlin 2009 σε 61.48 (2.06.08)
Κι ακόμη και ως προς το 2ο μισό κάποτε τα μάτια μας είδαν τον βραζιλιάνο Ronald da Costa να κάνει ένα ασύλληπτο 2ο μισό σε 61.23 και
να σπάει το WR (10 χρόνων!) με 2.06.05 , στο Βερολίνο το 1998, εκεί που την προηγούμενη χρονιά είχε τερματίσει 5ος με 2.09.07.
Όπως και σε μια αξέχαστη κούρσα (με μάχη ως το τελευταίο χλμ)
στο Chicago το 2012, τον Tsegaye Kebede να κλείνει σε 61.43! (…εντάξει και ο Kimetto στο WR σε 61.12).
Αξίζει κάποιος να δει τις αναμνήσεις τους :
https://www.youtube.com/watch?v=VqraW1LcrXE
https://www.youtube.com/watch?v=JfeMmStomYI
https://www.youtube.com/watch?v=r_HMvbboBUI
Βέβαια ο E.Kipchoge έχει μια αξιοσημείωτη διάρκεια: εδώ και 5 χρόνια (2014-2019) έχει κερδίσει 10 συνεχόμενους μαραθωνίους (11/12 συνολικά) ,τρέχει κάτω από 2.04. ( με εξαίρεση τους Ολυμπιακούς 2016), και κανένας δεν έχει βρεθεί να τον ανταγωνιστεί ή να τον πιέσει.
…αλλά πέρα από τις καινοτομίες των παπουτσιών και των αθλητικών ποτών, αν θέλουμε να δούμε ποιές ήταν οι σημαντικές αλλαγές της τελευταίας δεκαετίας, θα πρέπει να σταθούμε ίσως στην μείωση του μ.ο της ηλικίας των elite δρομέων, την σημαντική αλλαγή στην προπονητική,
όπως και ότι χάρις στον μοναδικό τρόπο που η τεχνολογική πρόοδος επιβάλλει, εκμηδενίζοντας αποστάσεις και χρονικά διαστήματα, γνώσεις και προιόντα από τα “επιτεύγματα” της ιατρικής επιστήμης της προηγούμενης δεκαετίας, βρήκαν τον δρόμο τους ακόμη και για τα φτωχά χωριά της Κένυας και της Αιθιοπίας….κάποιες γυναίκες elite τα τελευταία χρόνια μας έδειξαν μια άλλη εικόνα από αυτή που πιστεύαμε…και πραγματικά θα ήταν πολύ απογοητευτικό αν αυτό το βλέπαμε όλο και πιο συχνά…
Nikos Pilikas
Για κάθε επίτευγμα επιστρατεύονται όλα τα επιτρεπτά διαθέσιμα μέσα. Την εποχή αυτή, το Vaporfly είναι ένα διαθέσιμο μέσο. Το ίδιο ενδεχομένως να μπορούσαμε να πούμε και για τη Maurten, π.χ., αν ισχύουν όσα υποστηρίζει η εταιρεία.
Κατ’ αναλογία, διαθέσιμο μέσο μπορεί να χαρακτηριστεί η επιλογή της διαδρομής του Βερολίνου ή ακόμη και ένας ευνοικός καιρός.
Για να το πάω ακόμη παραπέρα, ως “διαθέσιμο μέσο” θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμη και ο Kipchoge για τους Geremew και Wasihun (ακραίο παράδειγμα αλλά ενδεικτικό για την συζήτηση). Αν δεν ήταν ο Κενυάτης να τους κάνει τον λαγό μέχρι το 40ο (ούτε στο ονειρό τους δεν θα μπορούσαν να φανταστούν τέτοιο σενάριο), αμφιβάλλω αν θα μπορούσαν να επιτύχουν αυτές τις επιδόσεις, τρέχοντας ολομόναχοι. Τον είχαν μπροστά τους, τον “εκμεταλλεύτηκαν” και πήραν το edge που χρειάζονταν. Γράφτηκε η επίδοση, τέλος.
(ΒΤW, έχω την αίσθηση ότι ο Kipchoge έμεινε επίτηδες τόσο πολύ μαζί τους. Είναι χαρακτηριστική η κίνησή του την ώρα που προσπερνάει τον λαγό και τους καλεί να τον ακολουθήσουν. Πιστεύω ότι το έκανε, τόσο γι’ αυτούς όσο και για το ενδιαφέρον του αγώνα. Γνώμη μου…)
Από την άλλη βέβαια, το πλεονέκτημα που αποδεδειγμένα δίνει το VF είναι τρομακτικά μεγάλο. Φαίνεται και από τα νούμερα και τις συγκρίσεις στο άρθρο, ασχέτως των όποιων αστερίσκων. Ως εκ τούτου, δεν μπορείς να μην το εξετάσεις. Κατά την γνώμη μου πάντα, τέτοιες αναλύσεις είναι απαραίτητες, καθώς συνεισφέρουν σε μεγάλο βαθμό από άποψη φυσιολογίας. Από τις λεπτομέρειες άλλωστε, έρχεται η πρόοδος.
Μπορεί να μετριάζουν, τρόπον τινά, τον ενθουσιασμό μας ως θεατές και την εντύπωση που έχουμε διαμορφώσει (δεν είναι τυχαία η αναφορά της “γνωστικής ασυμφωνίας” στο κείμενο, θεωρώ), παρ’ όλα αυτά, είναι ουσιαστικές και συμβάλλουν στην εξέλιξη του σπορ.
Dimitris Bakolias
Θα ήθελα να ρωτήσω γιατί η Nike να επενδύσει τόσα επάνω στον Kipchoge ? Γιατί οι δύο έτεροι δρομείς (Tadese, Desisa) δεν μπόρεσαν σε καμία περίπτωση να τον ακολουθήσουν στο breaking2 ? Γιατί στην τελική έχει 11/12 νίκες ?
Κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ο καλύτερος δρομέας τις γενιάς του,δεν μπορεί να τον κερδίσει κάποιος αν είναι σε καλή κατάσταση ,κ φαίνεται να είναι ο μόνος σωματικά και ψυχολογικά προς το παρών που να μπορει να προσπαθήσει με σοβαρές αξιώσεις να κατεβεί τις 2 ώρες…και η Nike αυτο το ξέρει
harris_vak
ο άνθρωπος είναι φαινόμενο
tazi
Μολις σημερα διαβασα το αρθρο, οταν πρωτοβγηκε τα σχολια, σημερα το αρθρο και παλι τα σχολια.
Τι να πω, μηπως ο @notasol και ο @echetlos ‘χανονται’ μεσα σαιτ?
Χαιρομαι μονο που διαβαζω τις σκεψεις τους.
Nikos Pilikas
@dimitrisbakolias Το άρθρο δεν εξετάζει το αν είναι ο Kipchoge ο καλύτερος όλων, Δημήτρη.
Ουσιαστικά προσπαθεί να δει αν το τεράστιο άλμα στην ανθρώπινη φυσιολογία, που έχουμε δει τα τελευταία δύο χρόνια, είναι πραγματικό.