New Balance FuelCell SuperComp Trainer

Κατηγορία: Trainer  –  Πάτημα: Ουδέτερο  –  Βάρος: 320γρ.  –  Drop: 8mm (47/39mm)

To FuelCell TC ήταν ένα από τα πρώτα μοντέλα με carbon plate που εμφανίστηκαν ακολουθώντας την συνταγή του Nike Vaporfly. Αν και πολύ ικανό παπούτσι, η New Balance το κατηγοριοποιούσε ως το προπονητικό συμπλήρωμα του αγωνιστικού FuelCell RC Elite που θα κυκλοφορούσε λίγο αργότερα. Σίγουρα του έλειπε η επιθετική πλάκα και το χαμηλό βάρος που απαιτεί ένα racer, άνετα όμως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως τέτοιο από τον μέσο ερασιτέχνη. Προσωπικά, έγραψα μαζί του πολλά χιλιόμετρα, αφήνοντάς μου τις καλύτερες εντυπώσεις. Ήταν και η περίοδος που μόλις άρχιζαν να λανσάρουν οι εταιρείες τις δικές τους προτάσεις στη νέα αυτή κατηγορία, οπότε δεν είχαμε και πολλά σημεία αναφοράς.

Στην συνέχεια, η εταιρεία ανανέωσε το RC, όχι όμως και το TC, παρότι φαινόταν να δημιουργείται και μία αγορά με carbon plated trainers. Την φετινή σεζόν η ΝΒ ετοίμασε μία νέα γεωμετρία, προσπαθώντας να πάει τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα. Η αρχή έγινε και πάλι με το Trainer (όχι πλέον TC) και ακολούθησε το Elite v3. Το SC Trainer μάλιστα, ήταν το τρίτο μοντέλο που είδαμε η σόλα του να ξεπερνάει τα 40mm, το όριο δηλαδή που θέτει η World Athletics για αγωνιστική χρήση. Άνευ ουσίας βέβαια ο περιορισμός αυτός, καθώς πρόκειται για ένα καθαρά προπονητικό παπούτσι.

Επάνω μέρος και εφαρμογή

H New Balance συνεχίζει την παράδοση που έχει στην προσεγμένη σχεδίαση του επάνω μέρους. Στο SC Trainer το κουίζ ήταν προφανώς πιο δύσκολο. Αφενός το upper έπρεπε να είναι σταθερό για να κρατάει το πόδι επάνω στα 47mm, αφετέρου να είναι και ελαφρύ ώστε να μην ξεφύγει (κι άλλο) το συνολικό βάρος. Έχουμε πρόσφατη άλλωστε την περίπτωση του Adidas Prime X, όπου το Celermesh ήταν ανεπαρκές σχεδιαστικά.

Επιλέχθηκε ένα πάρα πολύ λεπτό knit, το οποίο όμως δεν μοιάζει με τα κλασικά πλεκτά υφάσματα που ξέρουμε. Αν και διπλής στρώσης, είναι πανάλαφρο, σχετικά ανελαστικό και πάρα πολύ διαπνέον. Εσωτερικά όμως είναι πιο structured. Ο δε προφυλακτήρας δίνει ένα καθορισμένο σχήμα στο toe box και κρατάει το ύψος μπροστά στα δάχτυλα.

Από μέσα διακρίνεται ότι πρόκειται για knit.

Το μεσαίο τμήμα ενισχύεται από έναν συνδυασμό δομικών στοιχείων από συνθετικό υλικό, εύκαμπτων μεν αλλά αποτελεσματικών. Οι τρύπες των κορδονιών είναι διπλές σε κάθε σημείο. Με αυτή την σχεδίαση, αφενός το κορδόνι εσωτερικά δουλεύει σαν underlay, αφετέρου διατηρείται σταθερή η τάση που δίνεις κατά το σφίξιμο. Το σύστημα δεσίματος είναι ασύμμετρο, ξεκινώντας και αρκετά ψηλά, ώστε να αποφεύγεται η οποιαδήποτε πίεση στην ράχη του ποδιού.

Ένα πάνελ από overlays γύρω από το midfoot.

Η ασύμμετρη γραμμή των κορδονιών.

Η semi – bootie γλώσσα είναι πλεκτή, ελαστική και χωρίς αφρώδες. Έχει ωραία πρώτη αίσθηση και αγκαλιάζει το πέλμα.

Το κολάρο είναι σχετικά εύκαμπτο και με πολύ λίγη επένδυση. Υπάρχει μόνο ένα μικρό, ξεχωριστό τμήμα αφρώδους ψηλά στον αχίλλειο, για να κρατάει και το σχήμα του περιμετρικού πλεκτού χείλους. Ιδιαίτερη σχεδίαση αλλά αποτελεσματική.

Ελαφρύ και χαμηλό το κολάρο, παίρνει εύκολα το σχήμα της φτέρνας.

Αρκετά λιτή η κατασκευή στο πίσω μέρος, χωρίς τελικά όμως να είναι εις βάρος του κρατήματος.

Όπως είπαμε και παραπάνω, όταν έχεις μία τόσο ψηλή σόλα, το επάνω μέρος καλείται να κάνει αρκετή δουλειά. Προσωπικά, δεν είχα το παραμικρό θέμα, τόσο από πλευράς κρατήματος, όσο και άνεσης. Σίγουρα οι ρυθμοί που θα πας με το SC Trainer δεν είναι τέτοιοι που θα στρεσάρουν το upper, ακόμη και σε κλειστές στροφές όμως, το ένοιωθα απόλυτα σίγουρο.

Ο χώρος μπροστά είναι παραπάνω από επαρκής και θα βολέψει τα περισσότερα πέλματα. Ο προφυλακτήρας κρατάει “τεντωμένο” το ύφασμα και αφήνει και αέρα επάνω από τα δάχτυλα. Βοηθάει και η μετατοπισμένη προς τα επάνω σειρά των τρυπών, που δίνει μεγαλύτερη ελευθερία στα μετατάρσια.

To midfoot ισορροπεί ιδανικά μεταξύ άνεσης και κρατήματος. Ούτε σφιχτό, ούτε χαλαρό, το ένοιωθα ακριβώς όπως θα ήθελα να είναι. Το αφρώδες δεν σου λείπει, ενώ τα κορδόνια απλώνουν σωστά επάνω στην γλώσσα και με τις διπλές τρύπες δένουν περισσότερο την κατασκευή.

Κάποιες αμφιβολίες είχα αρχικά για το πίσω μέρος, λόγω της πιο ελεύθερης σχεδίασης. Παρ’ όλα αυτά, η φτέρνα μου συγκρατείτο σωστά στην θέση της, με την χρήση όμως και των έξτρα τρυπών. Λίγο περισσότερο αφρώδες πάντως, θα ταίριαζε στην κατηγορία του SC.

Στο δικό μου πόδι, το επάνω μέρος του ΝΒ ταίριαξε πολύ καλά. Ήταν εντελώς απροβλημάτιστο και κυρίως, υποστήριζε απόλυτα τον όγκο του αφρού από κάτω του. Ωστόσο, αν κοιτάξει κανείς το γενικότερο feedback από το παπούτσι, θα δει πως υπάρχουν ένα – δύο θεματάκια με το upper. Το πρώτο έχει να κάνει με την σχεδίαση του κολάρου και το ύψος του. Σε κάποιους δημιουργούσε τριβές στην περιοχή του αχιλλείου τένοντα, ιδίως αν επιλέγοντο κοντές κάλτσες.
Αυτό όμως που έχει καταγραφεί περισσότερο, αφορά το σημείο που καταλήγει η επένδυση του κολάρου, ακριβώς μετά την τελευταία τρύπα. Εκεί υπάρχει μία πολύ χοντρή και άκαμπτη ραφή, η οποία πιέζει την περιοχή κάτω από τον αστράγαλο και δημιουργεί ερεθισμό ή και φουσκάλα. Προφανώς και αυτά έχουν να κάνουν με το εκάστοτε πόδι (ή ακόμη και την ευαισθησία του δέρματος), όπως σε κάθε παπούτσι, αλλά οφείλουμε να τα σημειώσουμε.
Τέλος, επιλέγετε άφοβα το κανονικό σας νούμερο.

Σχεδιαστική αστοχία.

Σόλα και πάτημα

Είμαστε πλέον στο σημείο όπου κάθε εταιρεία έχει το δικό της super shoe, με κάποιες να διαθέτουν και περισσότερα του ενός στην γκάμα τους. Περισσότερο ή λιγότερο αποτελεσματικά, όλα στηρίζονται στον συνδυασμό ενός μεγάλου κομματιού από εξελιγμένο αφρό και μία ενσωματωμένη πλάκα. Ελάχιστα είναι τα μοντέλα που διαφοροποιούν την συνταγή, όπως για παράδειγμα το Alphafly με την προσθήκη των air pods, τα Adizero με τα carbon rods και τα “κοψίματα” στην σόλα ή το άρτι αφιχθέν Rebellion Pro της Mizuno. Στην SuperComp σειρά, η New Balance παίζει με την γεωμετρία της σόλας και το σχήμα της carbon plate, προσπαθώντας να προσφέρει κάτι διαφορετικό.

Ο FuelCell παραμένει η γνωστή πολύ μαλακή supercritical σύνθεση, αν και ελαφρώς παραλλαγμένη, όπως θα δούμε παρακάτω.

Αυτό όμως που διαφοροποιεί την σχεδιαστική προσέγγιση των SC Trainer και Elite, είναι η Energy Arc. Η δεύτερη στρώση αφρού, αυτή δηλαδή που βρίσκεται κάτω από την πλάκα, έχει ένα τεράστιο διαμήκες κενό, σαν κανάλι. Πολύ βαθύ κάτω από την φτέρνα και “σβήνει” στα μετατάρσια. Ουσιαστικά, το πίσω τμήμα της σόλας αποτελείται από δύο ψηλές “όχθες” που την χωρίζουν στη μέση.

Ανάμεσα τους διακρίνεται ξεκάθαρα η carbon plate και το έντονα κουρμπαριστό σχήμα της, ξεκινώντας ψηλά στο πίσω μέρος και καταλήγοντας αρκετά χαμηλότερα μπροστά. Αυτό όμως που δεν διακρίνεται, είναι η σχεδίαση που έχει στα άκρα της, δεξιά κι αριστερά. Εκεί, δεν είναι επίπεδη, όπως όλες οι άλλες, αλλά έχει ένα αψιδωτό (Arc) σχήμα.

Η επιφάνεια του αφρού που έρχεται σε επαφή με το έδαφος, καλύπτεται σχεδόν όλη με λάστιχο, ενώ ένα μικρό, ξεχωριστό τμήμα μπροστά προστατεύει την πλάκα. Το λάστιχο είναι πολύ λεπτό και σχεδόν ενσωματώνεται μέσα στον αφρό. Η πρόσφυση είναι στον μέσο όρο και μάλλον μέτρια σε πιο γλιστερές επιφάνειες. Όσον αφορά την ανθεκτικότητα, μετά από 90 χιλιόμετρα υπάρχει μία πολύ μικρή λείανση μπροστά.

Το λάστιχο έρχεται “πρόσωπο” με τον αφρό και δεν το αισθάνεσαι καν.

Το rocker είναι μακρύ και σχετικά πιο ήπιο εν συγκρίσει με των αγωνιστικών μοντέλων. Είναι όμως εκεί και αποτελεί μέρος του transition, όπως θα περίμενε κανείς. Επιπλέον, η πλάκα έχει ελαφρώς λιγότερη ακαμψία και επιτρέπει μια κάποια κάμψη της άρθρωσης, πράγμα καλοδεχούμενο σε ένα προπονητικό παπούτσι.

Η σόλα μπροστά αρχίζει να σηκώνεται πολύ νωρίς.

Η εκδίκηση των heel strikers.
Σε γενικές γραμμές, η σχεδίαση των περισσοτέρων carbon plated μοντέλων, είναι τέτοια ώστε να αποδίδουν το βέλτιστο με συγκεκριμένο δρομικό form. Δυνατό κι ελαστικό πάτημα, με προσγείωση όσο πιο κοντά στην αρχή του rocker. Το πίσω μέρος είναι συνήθως στενό, “τιμωρώντας” υπό συνθήκες το βαρύ heel striking αλλά και τους αργούς ρυθμούς. Το SC Trainer αντιθέτως, δουλεύει ανάποδα. Ας το δούμε.

Πρώτα απ’ όλα, ο FuelCell. Σε σχέση με τα Elite v2 και Rebel v2, εδώ ο αφρός μοιάζει να είναι λίγο πιο πυκνός. Παραμένει πολύ μαλακός, χωρίς όμως να νοιώθεις ότι τον τερματίζεις. Δεν ξέρω αν οφείλεται σε μία διαφορετική ρύθμισή ή στο ότι λείπει ένα μεγάλο μέρος αφρού από κάτω, γεγονός είναι πάντως πως η συμπίεση είναι πιο ελεγχόμενη. Επαναλαμβάνω όμως, η σύνθεση παραμένει αντικειμενικά πολύ μαλακή.

Αυτό όμως που χαρακτηρίζει το μοντέλο και το κάνει να διαφέρει, είναι η λειτουργία του πίσω μέρους με το Energy Arc. Δεν θα πω ότι τρέχοντας αντιλαμβάνεσαι ένα ένα τα στάδια της διαδικασίας, ωστόσο, το αποτέλεσμα και η αίσθηση που αποκομίζεις, επιβεβαιώνουνουν την σχεδίαση του συστήματος. Μετά λοιπόν την αρχική απορρόφηση από την πρώτη στρώση αφρού, το πέλμα πιέζει και “ισιώνει” την πλάκα ανάμεσα στο μεγάλο κενό. Έτσι αυτή φορτίζεται και καθώς μετά επανέρχεται στο αψιδωτό της σχήμα, απελευθερώνει την ενέργεια που έχει αποθηκευτεί. Εντελώς διαφορετική συμπεριφόρα από το αν είχαμε ένα συμπαγές κομμάτι αφρού και την carbon plate απλά ανάμεσα.

Το βαθύ κανάλι κάτω από την φτέρνα, δεν εξυπηρετεί μόνο την ελεύθερη ταλάντωση της πλάκας. Χωρίζοντας την σόλα στα δύο, τα πλαϊνά ανοίγουν προς τα έξω κατά την πρόσκρουση και φαρδαίνουν ακόμη περισσότερο την βάση. Αυτό ενισχύει την σταθερότητα, αλλά κάνει και ακόμη μεγαλύτερο το rebound.

Στην αμέσως επόμενη φάση του transition, αναλαμβάνει το rocker και το εμπρόσθιο τμήμα της πλάκας, ώστε να σε ωθήσει προς την απογείωση. Η γωνία δεν είναι ιδιαίτερα επιθετική και σε συνδυασμό με την ελαφριά ευκαμψία, δεν γίνεται ποτέ κουραστικό. Δίνει ένα γλυκό τελείωμα, σε όποιον ρυθμό και να πηγαίνεις.

Το forefoot επιτρέπει μία ελαφριά ευκαμψία.

Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν, για να αξιοποιήσεις την γεωμετρία του Trainer, απαιτείται η εμπλοκή της φτέρνας στην διαδικασία. Όπως δηλαδή προσγειώνεται η συντριπτική πλειονότητα των ερασιτεχνών, άλλωστε. Ή ένα “γεμάτο” πάτημα με όλο το πέλμα.

Το SC Trainer έχει όλα τα χαρακτηριστικά που θα περίμενες από τις προδιαγραφές του. Απύθμενο cushioning, μαλακή αίσθηση και έντονο bounce. Νοιώθεις το βάθος της προστασίας με το που προσγειώνεσαι αλλά, από τη μία το Energy Arc, από την άλλη η κοντρολαρισμένη συμπίεση του FuelCell, δεν σε αφήνουν να μείνεις μέσα στην σόλα. Σε σηκώνουν γρήγορα και ευθύβολα, με την γνωστή ελαστικότητα που διακρίνει το υλικό. Το forefoot είναι κι αυτό πολύ μαλακό και μάλιστα, αναλογικά περισσότερο από την φτέρνα. Το μακρύ rocker όμως, δίνει ένα πολύ ωραίο και αβίαστο ρολάρισμα και δεν σε καθυστερεί μέχρι να φτάσεις στο toe off. Όλη η σόλα δουλεύει σαν μία καλοκουρδισμένη μηχανή, από την αρχή μέχρι το τέλος πατήματος. Θα έλεγα ότι έχουμε ένα τραμπολίνο και μία τραμπάλα συγχρόνως. Γι’ αυτό και το New Balance στον δρόμο μοιάζει ελαφρύτερο από το πραγματικό, ομολογουμένως μεγάλο βάρος του.

Παρά τα 47mm, το μοντέλο είναι και εξαιρετικά σταθερό. Η πολύ φαρδιά βάση, που φαρδαίνει ακόμη περισσότερο λόγω του Energy Arc, τα ανασηκωμένα πλαϊνά και το κανάλι στη μέση, δίνουν ένα εντελώς ουδέτερο και κεντραρισμένο πάτημα. Και φυσικά μην ξεχνάμε και το καλό κράτημα από το επάνω μέρος. Αρχικά ήμουν επιφυλακτικός, έχοντας στο μυαλό μου και την εμπειρία του Prime X. Ωστόσο, ποτέ δεν ένοιωσα εκτεθειμένος, ακόμη και σε πολύ κλειστές στροφές, ούτε και χρειαζόταν να έχω το μυαλό μου διαρκώς εκεί. Ίσως η σταθερότητά είναι και ο λόγος που κρύβει τον όγκο του.

Πολύ φαρδιά η σόλα πίσω, με τα τοιχώματα να ανοίγουν προς τα έξω.

Όπως είπαμε και παραπάνω, το Trainer είναι ένα πολύ εύκολο μοντέλο και απευθύνεται κυριολεκτικά σε όλους. Δεν έχει προϋποθέσεις ή αστερίσκους για να δουλέψει, δεν απαιτεί δρομικό form ή ρυθμό, δεν “ξεκουρδίζεται” αν δεν το πηγαίνεις αγωνιστικά. Λαμβάνει υπ’ όψιν τη μηχανική του μέσου ερασιτέχνη και με το Energy Arc φέρνει το πλεονέκτημα εκεί ακριβώς που αυτός μπορεί να το αξιοποιήσει: στην φτέρνα. Ακόμη και μπροστά όμως, η γεωμετρία του παραμένει πολύ φιλική.

Είναι προφανές πως το παπούτσι έχει φτιαχτεί για αργά τρεξίματα. Το φωνάζει και η όλη σχεδίασή του. Είτε σαν daily trainer, είτε σε long ή recovery runs, σου δίνει μία άνεση και ευκολία που σε πολύ λίγα μοντέλα συναντούμε. Το ωραίο όμως είναι πως αυτά τα, λίγο πολύ, “διεκπεραιωτικά” τρεξίματα, με το SC γίνονται και απολαυστικά. Χαίρεσαι να την τρέχεις αυτή την σόλα. Και κρατάει και ιδιαίτερα ξεκούραστα τα πόδια.

Από εκεί και πέρα, όποτε άνοιξα λίγο τον ρυθμό, δεν ένοιωθα ότι με κρατάει τόσο πίσω, όσο θα περίμενα. Η ελαστικότητα και η γεωμετρία μπροστά, του έδιναν μία επιπλέον ταχύτητα, αν χρειαζόταν. Δεν πρόκειται να το επιλέξω σε προπόνηση με ρυθμό, δεν είναι όμως και ο “δεινόσαυρος” που δείχνει οπτικά.

Τέλος, θεωρώ ότι για πιο “αργούς” δρομείς αποτελεί και ιδανική επιλογή για μαραθώνιο. Με δεδομένο ότι το marathon pace τους συμπίπτει με αυτό των easy runs, ή και πιο αργό, πλεονεκτεί ξεκάθαρα έναντι των καθαρόαιμων racers με πλάκα. Ιδίως όταν η κόπωση αρχίσει να συσσωρεύεται και οι αρθρώσεις να χαλαρώνουν, η σταθερότητα του SC θα είναι πολύτιμος σύμμαχος.

Συμπέρασμα

Κατά την γνώμη μου, το SC Trainer είναι από τα καλύτερα προπονητικά μοντέλα, παρότι θα μπορούσε κάποιος να πει ότι του λείπει το versatility. Αν ψάχνεις ένα “do it all” παπούτσι, σίγουρα πρέπει να κοιτάξεις αλλού. Αν όμως ψάχνεις κορυφαία προστασία και άνεση, αλλά μαζί με αποδοτικότητα και ευκολία, το New Balance τικάρει όλα τα κουτάκια.

Ουσιαστικά πρόκειται για το πρώτο “super trainer”, δηλαδή ένα παπούτσι με νέας γενιάς αφρό και carbon plate, προορισμένο όμως για αργά τρεξίματα και που να απευθύνεται σε όλους. Σίγουρα οι κατηγοριοποιήσεις είναι πλέον πολύ πιο σχετικές και “χαλαρές”, με πολλά μοντέλα να καλύπτουν μεγάλο εύρος χρήσης. Ωστόσο, το New Balance με τα 47mm μοιάζει να ανήκει σε μία δική του κατηγορία, έστω προς το παρόν. Το δε Energy Arc αποδεικνύεται αποτελεσματικό ως έμπνευση και όχι ένα επινόημα άνευ ουσίας. Αλλά και γενικότερα, είναι ωραίο να βλέπεις τις εταιρείες να δοκιμάζουν καινούργια πράγματα.