Κατηγορία: Trainer – Ουδέτερο πάτημα – Βάρος: 283γρ. – 10mm drop (31/21mm)
Όπως είχαμε δει, με το Vomero 10 η Nike έκανε μία “επανεκκίνηση” στο άλλοτε δημοφιλές μοντέλο, αφού για 4 εκδόσεις το είχε αφήσει μάλλον στην τύχη του. Χρησιμοποιώντας όλες τις διαθέσιμες τεχνολογίες της, συνδυάζοντας δύο διαφορετικής πυκνότητας αφρούς αλλά και air zoom εμπρός – πίσω, έφτιαξε ένα παπούτσι που μπορούσε και πάλι να σταθεί απέναντι στον ανταγωνισμό της premium cushioning κατηγορίας. Responsive cushioning, σωστή εφαρμογή και σχετικά χαμηλό βάρος, αποτελούσαν τη συνταγή για να ξαναμπεί το Vomero στο παιχνίδι.
Το V11 είχε μικρές αλλαγές, ενώ με το V12 η εταιρεία ανανέωσε την σειρά σε μεγάλο βαθμό. Ας δούμε τι ισχύει για την τελευταία του έκδοση.
Επάνω μέρος
Εδώ διατηρείται το engineered mesh επάνω από μια εσωτερική επένδυση, συνδυασμός που δεν έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Η διαφορά του από τις προηγούμενες εκδόσεις, είναι πως πλέον το ύφασμα είναι πιο χοντρό και με πυκνότερη ύφανση, δίνοντας μία αρκετά πιο στιβαρή αίσθηση. Είναι μονοκόμματο και χωρίς ραφές, με την γλώσσα και την φόδρα να παραμένουν ενωμένες.
Πυκνή ύφανση και αρκετά structured το διχτυωτό.
Ενώ στο εμπρόσθιο μέρος και μέχρι την μέση, δεν υπάρχουν καθόλου δομικά στοιχεία, στο πίσω μέρος έχει θερμοκολληθεί ένα συνεχόμενο κομμάτι λεπτού συνθετικού υλικού, το οποίο πιάνει από την καμάρα μέχρι και το κολάρο. Είναι αποτελασματικό χωρίς να γίνεται αντιληπτό όμως. Θυμίζουμε ότι στο V12 δεν υπήρχε κάτι ανάλογο.
Ένα μεγάλο overlay συγκρατεί την καμάρα.
Διαφορετική είναι και η σχεδίαση του Flywire για την συγκράτηση του midfoot. Ενώ πριν είχαμε έναν συνδυασμό λεπτών και φαρδιών σχοινιών, πλέον υπάρχουν μόνο τα δεύτερα, μέσα από τα οποία περνούν και τα κορδόνια.
Ποτέ δεν υπήρξα θιασώτης του αρχικού Flywire, καθώς αν έσφιγγες παραπάνω τα κορδόνια, τα λεπτά σχοινάκια πίεζαν το δέρμα. Οπότε θεωρώ την συγκεκριμένη αλλαγή ως εξέλιξη.
Γλώσσα και κολάρο έχουν αρκετό αφρώδες, αντίστοιχο των μοντέλων της κατηγορίας.
Πλούσιο αφρώδες στην γλώσσα και γύρω από τον αστράγαλο.
Η εφαρμογή το Vomero 13 είναι σχεδόν άψογη. Αρκούντως ευρύχωρο στα δάχτυλα, με τον προφυλακτήρα και το σχετικά σκληρό ύφασμα να κρατάνε το σχήμα του toe box, παρότι το ύφασμα δεν ακολουθεί την κίνηση του ποδιού.
Στην καμάρα και την φτέρνα, το παπούτσι “κουμπώνει” πολύ σωστά στο πόδι, όντας σταθερό και άνετο συγχρόνως.
Επίσης, το αφρώδες και τα εσωτερικά υλικά δημιουργούν ένα “πλούσιο” περιβάλλον, ιδιαίτερα άνετο και για καθημερινή χρήση.
Το νέο Flywire δεν γίνεται καν αντιληπτό, όσο και να σφίξεις τα κορδόνια, τα οποία είναι σχετικά χοντρά και σε συνδυασμό με το αφρώδες της γλώσσας, η οποιαδήποτε πίεση φιλτράρεται απόλυτα.
Τα σχοινάκια του Flywire είναι πλέον διαφορετικά και πολύ πιο άνετα.
Η μόνη μου ένσταση αφορά την ακαμψία του υφάσματος. Πέρα από χοντρό, δεν έχει και καθόλου ελαστικότητα, με αποτέλεσμα να τσακίζει κάπως “άγαρμπα” στα μετατάρσια, μπροστά από την πρώτη σειρά των κορδονιών, καθώς το πέλμα λυγίζει κατά την απογείωση. Προφανώς είναι κάτι που εξαρτάται και από το εκάστοτε πόδι αλλά ήταν αρκετές οι φορές που το ένοιωθα τρέχοντας.
Επίσης, είναι αρκετά πιθανό να μην αναπνέει αποτελεσματικά τους καλοκαιρινούς μήνες, μιας και είναι αρκετά κλειστό.
Για να είμαι ειλκρινής, αδυνατώ να καταλάβω τον λόγο που η Nike επέλεξε το συγκεκριμένο ύφασμα. Ενώ όλες οι εταιρείες πλέον χρησιμοποιούν ανοιχτά, εύκαμπτα και λεπτά υλικά για το επάνω μέρος, όπως και στα προηγούμενα Vomero άλλωστε, εδώ η εταιρεία ακολούθησε την εντελώς αντίθετη οδό. Πιθανώς οι περισσότεροι να μην το αντιληφθούν καν, εμείς όμως το επισημαίνουμε.
Σχετικά με το νούμερο, επιλέγετε άφοβα το κανονικό σας.
Το ύφασμα δεν μπορεί να ακολουθήσει την κίνηση του ποδιού και ο τρόπος που τσακίζει, ίσως να ενοχλήσει κάποιους.
Σόλα και πάτημα
Η σόλα παραμένει απαράλλαχτη σε σχέση με του V12. Όπως είπαμε και στην αρχή, η Nike εδώ και τέσσερις εκδόσεις συνδυάζει όσα “όπλα” διαθέτει για την κατασκευή ενός μαλακού και απορροφητικού παπουτσιού.
Το εξωτερικό περίβλημα της σόλας αποτελείται από Cushlon αφρό και μέσα σε αυτόν, έχει τοποθετηθεί ο ακόμη μαλακότερος, Lunarlon.
Επιπλέον, στην φτέρνα και τα μετατάρσια ενσωματώνονται 2 μεγάλοι “αερόσακοι” (air zoom).
Η σόλα αποτελείται εξωτερικά από σκληρότερο υλικό, σε σχέση με τον “πυρήνα” της. Το βαθύ αυλάκι που διακρίνεται, βοηθάει στην επιπλέον συμπίεση του αφρού.
Για ακόμη περισσότερο cushioning, στην εξώσολα χρησιμοποιείται αρκετά παχύ και μαλακό λάστιχο, σε όλη την επιφάνειά της, με μόνο ένα μικρό τμήμα στο πίσω μέρος να είναι από σκληρότερο υλικό (για λόγους ανθεκτικότητας). Εν αντιθέσει με τα V10 και V11, αποτελείται από πολλά μικρά κομμάτια, έτσι ώστε να συμπιέζονται και πιο εύκολα. Ενώ λοιπόν στα περισσότερα παπούτσια έχουμε μια σκληρή επιφάνεια από κάτω, για να εξισορροπείται ο μαλακός αφρός της κυρίως σόλας, στο Vomero 13 (όπως και στο 12) η εξώσολα συνεισφέρει στην απορρόφηση των κραδασμών.
Τέλος, περιμετρικά της σόλας υπάρχει μία βαθειά αυλάκωση, χαρακτηριστικό που ενισχύει την συμπίεσή της.
Μαλακό λάστιχο και πολλά ανεξάρτητα pods σε όλη σχεδόν την εξώσολα.
Όλα τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα ένα πολύ μαλακό πάτημα, τόσο στην φτέρνα όσο και μπροστά. Το τελευταίο Vomero που έτρεξα ήταν το V10, το οποίο, αν και πολύ απορροφητικό, ήταν σίγουρα λιγότερο μαλακό από τις δύο τελευταίες εκδόσεις. Ήταν όμως και πιο responsive, καθώς οι δύο airbags έκαναν περισσότερο αισθητή την παρουσία τους. Αυτό οφείλεται, τόσο στην μαλακή εξώσολα του V13 όσο και στο ότι πλέον το zoom έχει τοποθετηθεί ελαφρώς χαμηλότερα, όπως έχει ακουστεί. Ναι μεν οι δύο αεροθάλαμοι έχουν χαρακτηριστικά επιστροφής ενέργειας, όταν όμως γίνονται “σάντουιτς” ανάμεσα σε δύο μαλακά υλικά, αυτό σίγουρα μειώνεται. Κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις…
Βέβαια, ακόμη κι έτσι, το Vomero 13 έχει ένα σχετικό rebound σε σχέση με άλλα παπούτσια που χρησιμοποιούν σκέτο EVA αφρό, απλά δεν γίνεται τόσο αισθητό όπως σε μοντέλα σαν το Pegasus 33/34 ή το Elite 9.
Από την άλλη, έτσι όπως τελικά συνδυάζονται τα υλικά, δεν γίνεται καν αντιληπτή η παρουσία του μπροστινού airbag καθώς πατάς, όπως συχνά συμβαίνει με αντίστοιχα μοντέλα της Nike. Είναι αρκετοί αυτοί που το βρίσκουν ενοχλητικό, σα να υπάρχει ένα εξόγκωμα στο σημείο εκείνο.
Το νέο Vomero λοιπόν, έχει ένα πολύ άνετο και ξεκούραστο πάτημα, με ίδια αίσθηση εμπρός και πίσω και μάλιστα, με ιδιαίτερα χαμηλό βάρος για την κατηγορία του. Ζυγίζει όσο το “μικρότερο” Pegasus 34.
Προσωπικά, νομίζω ότι προτιμώ την συμπεριφορά του ελαφρώς πιο σβέλτου Vomero 10, παρ’ όλα αυτά πιστεύω ότι η πλειονότητα των δρομέων θα εκτιμήσει περισσότερο την πιο μαλακή αίσθηση του V13. Αν ανοίξεις ρυθμό, δυσκολεύεται να ακολουθήσει, καθώς η μαλακή σόλα σε αποκόβει εντελώς από το έδαφος και σίγουρα σε καθυστερεί.
Αν θέλαμε να συγκρίνουμε το πάτημά του με κάποιο άλλο μοντέλο, θα λέγαμε ότι θυμίζει Saucony Triumph ISO 1.
Συμπέρασμα
Το νέο μοντέλο είναι ένα πολύ καλό προπονητικό παπούτσι και συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά που ορίζουν την κατηγορία του, στις σωστές αναλογίες μάλιστα. Ιδανικό για μεγάλες ή recovery προπονήσεις, ενώ άνετα χρησιμοποιείται και σε ελεύθερα τρεξίματα λόγω του χαμηλού βάρους του.
Θεωρώ ότι με ένα πιο ανοιχτό και λεπτό διχτυωτό, θα ήταν ακόμη καλύτερο.
Sotiris Diamantopoulos
Ωραίο το review Νίκο. Περίεργη επιλογή αυτή με το mesh μπροστά, τη στιγμή που γενικά η Nike κάνει καλές επιλογές στα upper της. Πιθανόν να είναι και το τελευταίο Vomero με Lunarlon αφρό, αν ισχύει ότι ο νέος αφρός react στην ουσία τον αντικαθιστά.
Nikos Pilikas
@sotiris_diamantopoulos Λογικά ναι, Σωτήρη.
Εκτός αν το πάει πιο σταδιακά η Nike, να δει πώς αντιδρά και ο κόσμος στο νέο αφρό.
Vassilis K
Εξαιρετική παρουσίαση (κάτι μας είπες τώρα!). Πήγα σήμερα και τα πρόβαρα. Όντως, το σκληρό επάνω μέρος χτυπάει αμέσως, τουλάχιστον στην αίσθηση στο χέρι.
Μου φάνηκε εξαιρετικά άνετο και πιο μαλακό από ένα Ultra Boost που φόρεσα στο άλλο πόδι. Αλλά έχω την εντύπωση πως αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και το Adidas θα είναι πιο μαλακό στο τρέξιμο. Όχι απαραίτητα κάτι καλό.
Nikos Pilikas
@unforgiven Όπως τα λες, Βασίλη.
Περπατώντας, όντως μοιάζει υπερβολικά μαλακό. Ίσως το πιο άνετο παπούτσι που έχω βάλει στο πόδι μου.
Τρέχοντας όμως, είναι διαφορετικό. Ο αφρός τερματίζει πάνω στον αερόσακο και το βούλιαγμα διακόπτεται. Ενώ στο boost φτάνει μέχρι τέρμα.
Roberto4Carlos
Ακόμα μία άψογη παρουσίαση από τον @echetlos
Νίκο αναρωτιέμαι, αν πλέον οι εταιρείες δρομικών παπουτσιών έχουν κατασταλάξει στα 10mm drop για τα κοινά (όχι τα πιο perfomance) προπονητικά τους παπούτσια (η Saucony φυσικά αντιστέκεται) .
Για το συγκεκριμένο παπούτσι, νομίζω ότι το βάρος του έχει κρατηθεί σε πολύ καλό επίπεδο (αν και μιλάμε για premium κατηγορία που φοράει πολύ “πράμα”) ενώ φαίνεται πως είναι και η χαρά της κάθε πονεμένης φτέρνας τόσο με το πλούσιο υλικό όσο και με το εξογκωμένο πίσω μέρος που εξέχει(έτσι όπως το βλέπω στη φώτο) και που δίνει σίγουρα τόσο σταθερότητα όσο και άνεση.
Nikos Pilikas
Ευχαριστούμε, Μανώλη! 🙂
Όσο για το drop που λες, κάθε εταιρεία έχει την φιλοσοφία της. Η αλήθεια είναι πως με τα παραδοσιακά της μοντέλα, καμιά δεν πειραματίζεται ιδιαίτερα.
Αν δεν μου ξεφεύγει κάτι, πρέπει να είναι το ελαφρύτερο της κατηγορίας του, εξαιρουμένου του Clifton (κι ενός άλλου που τεστάρω από χθες 😉 ).
dimitrissss
Εν τω μεταξύ η ρουφιάνα η πολυεθνική μέχρι και εκπτωτικό κουπόνι 25% λόγω γενεθλίων μου έστειλε 😀
big-blue
Μήτσο χτύπα ένα Pegasus αφού τρώγεσαι:)
petransfhp
Νίκο προχθές έκανα 7 χιλιάρια στο 3:35 με τα Vomero 10 και τα ένιωθα σαν άρβυλα τα άτιμα , δηλαδή ένιωθα ότι δεν με βοηθούσαν και τόσο ώστε να διατηρήσω μια υψηλή ταχύτητα , σαν να με φρέναραν ένα πράγμα…
Nikos Pilikas
@petransfhp Καλημέρα Πέτρο. Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω…
Το ότι πήγες για κομμάτια με τα Vomero..;
Τα 1000άρια στο 3:35..;
Το ότι ήταν 7 κιόλας..;;;
😛 😛 😛
Σοβαρά τώρα… Δεν είναι παπούτσι για τέτοιους ρυθμούς, ρε φίλε. Σα να έβαλες μια Κάντιλακ στην πίστα και να διαμαρτύρεσαι που δεν στρίβει.
big-blue
Τι τραβάς κ εσύ με όλους μας εδώ μέσα…
Sotiris Diamantopoulos
Ψιλοάσχετο, αλλά και ψιλοσχετικό… ο φίλος μου ο Farah είναι (ή είναι;) πιθανόν να βολεύεται στα 3.30/χλμ με τα Pegasus (ή τα Vomero, αν τα χρησιμοποιούσε) γιατί το 3.30 γι’ αυτόν είναι easy pace. Ενώ εγώ, για να βγω στο 3.30, που είναι στην ουσία 1-1.5k pace, πρέπει να σηκωθώ στις μύτες, να αλλάξω το stride μου, οπότε εκεί όντως το Pegasus να μην με βολεύει. Ισχύει ο συλλογισμός ή απλώς δεν ήπια καφέ;
Iwannhs Vafeiadhs
Αυτή την περίοδο τυχαίνει να τρέχω με Adidas. Συγκεκριμένα έχω το ultra boost για ρυθμούς 4:40-4:00, το boston για 3:55-3:25 και το adios για 3:20-2:40. Για κάτω από 2:40 βάζω spikes. Σε συνεχόμενο που κάνω πολλές φορές στο Νιάρχο έχει τύχει να πηγαίνω με το ultra boost κάτω από 3:30. Επίσης το φοράω στις προπονήσεις του Outrun, διότι τρέχουμε σε τσιμέντα και δεν θέλω να κοπανιέμαι, στις οποίες έχω πάει και 3:10 σε κομμάτια. Οπότε άμα μπορείς να πιάσεις τους ρυθμούς αυτούς, τους τρέχεις και με αυτά τα παπούτσια. Απλά δεν σε βοηθάνε να ρολάρεις. Δηλαδή ένας καλός αθλητής (δεν εννοώ εμένα) τρέχει με όλα. Απλά όταν θες το κάτι παραπάνω σε μια προπόνηση ή σε έναν αγώνα βάζεις κάτι πιο ελαφρύ και πιο γρήγορο. Ο Farah εννοείται ότι μπορεί να τρέχει στο 3:30 ευχάριστα με το Vomero ή το Pegasus, και σίγουρα δεν θα βάλει κάτι πιο γρήγορο για αυτούς τους αστείους για αυτόν ρυθμούς.
Έτσι για την ιστορία, πιο πριν έτρεχα με Saucony, Kinvara για συνεχόμενα, Virrata για τέμπο και Type A6 για γρήγορα κομμάτια.
Nikos Pilikas
@sotiris_diamantopoulos Φυσικά και ισχύει το σκεπτικό σου, Σωτήρη.
Αναλογικά πάει κι αυτό.
Σκέψου το εξής: οι περισσότεροι σπρίντερς δεν φοράνε καρφιά σε όλες τους τις προπονήσεις, σε κάποιος (υπομέγιστες βέβαια) πάνε με racing flats. Σχεδόν ίδια είναι η αντιστοιχία.
Ο Rupp για παράδειγμα, τα basic miles του τα έκανε με Structure.
Nikos Pilikas
Γιάννη, προφανώς και τρέχεις όσο γρήγορα θέλεις με οποιοδήποτε παπούτσι, δεν τίθεται θέμα.
Απλά για το τι βολεύει λέμε.
Πάντως αυτό που προπονείσαι με τα UB, ακόμη δεν μπορώ να το χωνέψω… 😛
Iwannhs Vafeiadhs
@echetlos Ούτε εγώ! 😛 Να φανταστείς λιώνω το δεύτερο ζευγάρι ultra boost με περίπου 2000χλμ και θα πάω και για τρίτο. Και να φανταστείς ότι πριν τα τρέξω τα έκραζα όσο δεν πάει!
theok
Άλλοι τρέχουν και στο 2.30 με τα pegasus.
https://www.instagram.com/p/Be4rV3Sne6c/?taken-by=jake_robertson_htbz
Sotiris Diamantopoulos
Λοιπόν, θα μπω στο προφίλ του Jake στο instagram και θα του πω, για να το ξέρει κι αυτός δηλαδή, ότι ανάμεσα στο 5.00 και το 3.30 χωράνε τουλάχιστον 3 διαφορετικά παπούτσια, ενώ το Pegasus κάτω από το 4.30 δεν στρίβει, πώς να το κάνουμε δηλαδή.
Nikos Pilikas
Πες του επίσης, πως δεν θα χάσουμε εμείς την δουλειά μας, επειδή αυτός τρέχει μ’ ό,τι να ‘ναι!
Άιντε… μ’ όλους τους άσχετους…
E Pap
Νίκο σε ευχαριστούμε για την πολύ ωραία κριτική.
Μία ερώτηση: είμαι μεταξύ του Pegasus 34 και του SAUCONY ZEALOT ISO 3. ΤΟ θέλω για μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις και να είναι σχετικά άνετο αλλά και responsive. Γενικά, είμαι fan των pegasus, το 34 το δοκίμασα και μου φαίνεται άνετο. Το zealot το έχεις δοκιμάσει, ποια είναι η γνώμη σου μεταξύ των δύο (αν έχεις);
Nikos Pilikas
@e_pap Αν και το Ζealot 3 δεν το ξέρω καθόλου, κρίνοντας από το Ζ2, έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά με το Pegasus.
Πιο μαλακό, ιδίως μπροστά, πιο εύκαμπτο και φυσικά αρκετά χαμηλότερο drop. Και ελαφρύτερο.
Αν πατάς πιο μπροστά, παρ’ το. Αλλιώς, νομίζω πως το Vomero ή το Triumph είναι καλύτερη επιλογή.
hagi
Ωραιο review. Τα έχω αγοράσει και δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένος. Βασικά τα τελευταία 2-3 χρόνια δεν βρίσκω παπούτσι που να μου αρέσει. Κάτι έχει αλλάξει στα παπούτσια γενικά. Έχω την εντύπωση πως οι εταιρίες πλέον τα έχουν κάνει πολύ πιο αναλώσιμα. Tα τελευταία 4-5 χρόνια φορούσα μόνο adidas adistar. Ήταν φανταστικό παπούτσι. Το φορούσα παντού από “γρήγορα” κομμάτια μέχρι και μαραθώνιο. Η adidas σταμάτησε την παραγωγή του και πλεον δεν μπορώ να το βρω. Έχω δοκιμάσει τα asics nimbus, τα Saucony Hurricane τα adidas ultra boost (αυτό ουτε για περπάτημα δεν κάνει). και τώρα τα vomero. Δεν έχω βρει κανένα παπούτσι για να αντικαταστήσω τα adistar.
Nikos Pilikas
@chatzigiannisgeorgios To Adistar ήταν κατηγορία stability, αν δεν κάνω λάθος. Κι αρκετά βαρύ.
Σε βόλευε τέτοιο παπούτσι, Γιώργο;
Ίσως θα μπορούσες να δεις το Glide Boost 8. Δεν βγαίνει πλέον αλλά το βρίσκεις αρκετά εύκολα.
hagi
Ναι μου καθόταν πολύ καλά τα adistar και όλα τα adidas. Γενικά όλα τα adidas “χαλασαν” με το που αλλάξαν το υλικό στην σόλα σε αφρό (boost). Το adistar ηταν πάνω στην μετάβαση από την παλιά λαστιχένια σόλα που έγραφε για όσους θυμούνται “adiprene” και “Torsion system” στον αφρό. To adistar είχε και από τις δύο τεχνολογίες.
Nikos Pilikas
@chatzigiannisgeorgios Ααα… για εποχή adiprene μιλάς, πας πολύ πίσω, coach…
Ψάξε το Glide 8, συνδυάζει boost με παραδοσιακό αφρό στην σόλα και δεν έχει την πολτώδη αίσθηση των μεταγενέστερων.
evangelos pratilas
ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΚΤΕΝΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ.ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ.
Johnkara
Άλλη μια πολύ ωραία παρουσίαση, σε διαβάζω αρκετό καιρό και με έχεις βοηθήσει πολύ. Ερασιτέχνης δρομέας στα 48 μου έχω κάνει 2 μαραθώνιους με vomero 10 kai 12, και με pegasus 31 32 33 34 της προπονήσεις μου,για το πόδι μου νομίζω ότι είναι το ιδανικό, είμαι αργός και θέλω καλή προστασία απο κραδασμούς. Τα τελευταία 5 χρόνια που σηκώθηκα απο το καναπέ και άρχισα το τρεξηματάκι δεν έχω τη παραμικρή ενόχληση στα γόνατα ή κάπου αλλού, θα ήθελα να δοκιμάσω και κάτι άλλο παρόμοιο παπούτσι αλλά φοβάμαι μην δώσω τόσα λεφτά και δεν μου ”ταιριάξουν”
Nikos Pilikas
@johnkarave Να ΄σαι καλά, Γιάννη! 🙂
Λογικά το νέο Vomero πρέπει να έχει ακόμη καλύτερο πάτημα.
Giannis Koutsoupas
Καλησπέρα,
Νομίζω πάντως οτι το mesh μπροστά είναι πιο σκληρό πλέον καθώς στα περισσότερα προηγούμενα versions ήταν το πρώτο που σκιζότανε.
Nikos Pilikas
@giannis_kts Δε νομίζω, Γιάννη. Ούτε λεπτό ήταν κι είχε κι επένδυση από μέσα.
Giannis Koutsoupas
@echetlos για να το λες προφανώς και το γνωρίζεις.
Είχα τα vomero 9 και ένας φίλος τα 10. Και στους 2 από τον πρώτο μήνα ξεκίνησε να σκίζεται το mesh.
Στο 3μηνο δεν βλεπόντουσαν.
Έχω πάρει τα 13 και μέχρι τώρα (κοντά 3 μήνες) δείχνουν να μην έχουν την παραμικρή φθορά. Μπορεί να είναι και τυχαίο βέβαια.
Συγχαρητήρια για το άρθρο σου.
Nikos Pilikas
@giannis_kts Βασικά στο V11/12 αναφερόμουν, Γιάννη. Αν και το V10 που το είχα, σκυλί φαινόταν.
Παρ΄ όλα αυτά, είναι και αν θα σου τύχει, όλες οι εταιρείες έχουν τις κακές στιγμές τους.