Κατηγορία: Performance trainer – Πάτημα: Ουδέτερο – Βάρος: 267γρ. – Drop: 7mm (38/31mm)
Αν επισκεφτείς κάποιο από τα καφενεία που συχνάζουν οι γηραιότεροι κάτοικοι της Runnersland, θα ακούσεις διάφορες ιστορίες από τα παλιά. Κάποιες απ’ αυτές μοιάζουν περισσότερο με μύθο∙ τόσο περίεργες ηχούν σήμερα. Όπως για παράδειγμα εκείνη που λέει ότι κάποτε οι δρομείς έτρεχαν μαραθώνιο με το Boston. Το άλλο το Boston όμως, το παλιό. Όπως ήταν μέχρι την 9η έκδοσή του, με τα 26/16mm σόλας. Κι ήταν μάλιστα η “ασφαλής” επιλογή από την Adidas, λένε, αφού οι πιο ικανοί έτρεχαν με το Adios (23/13mm). Προφανώς και είναι μύθος όλα αυτά, δεν γίνεται να τρέξεις 42 χιλιόμετρα με τέτοιες σόλες.
Η Adizero (δηλαδή η performance σειρά της Adidas) έχει το δικό της κοινό και κυρίως, την δική της ιστορία. Μεγάλη και σημαντική. Μην σας ξεγελάει ο σχετικά μικρός αριθμός των εκδόσεων, αφού η κάθε μία παρέμενε δύο ή και τρία χρόνια στην αγορά πριν ανανεωθεί. Η δε ανανέωση συνήθως έμοιαζε περισσότερο με facelift, καθώς η εταιρεία παρέμενε πιστή σε μία βασική συνταγή, αδιαφορώντας και για τις όποιες τάσεις της αγοράς.
Δύο βασικά μοντέλα λοιπόν, το Adios και το Boston, με το πρώτο να κουβαλάει κάμποσα παγκόσμια ρεκόρ στο παλμαρέ του. Ήταν και η συχνότερη επιλογή των elite κάποια χρόνια πριν. Συγχρόνως υπήρχαν και τα “συμπληρωματικά” Tempo και Takumi Sen (αλλά και Ren αρχικά), οι mild stability και 5K/10K προτάσεις της εταιρείας, αντίστοιχα. Το δε Boston ήταν το προπονητικό αδελφάκι του Adios, έχοντας 3 επιπλέον χιλιοστά αφρού. Για τον ερασιτέχνη όμως ήταν σίγουρα καλύτερη επιλογή ως αγωνιστικό.
Οι Γερμανοί ξάφνιασαν τους πάντες τρία χρόνια πριν, όταν παρουσίασαν το Boston 10 με τα 39.5/31mm σόλας. Χαώδης η διαφορά ύψους. Το ίδιο ξαφνιαστήκαμε και με το Takumi Sen 8, άλλωστε. Επιβεβλημένες αλλαγές, μιας και τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ραγδαία και άρδην, μάλιστα.
Επάνω μέρος και εφαρμογή
Πολλές αλλαγές στο upper σε σχέση με το Boston 11, καθώς έχουν φύγει όλα τα σουέντ δομικά στοιχεία που υπερφόρτωναν το παπούτσι. Το διχτυωτό είναι μίας στρώσης, λεπτό και η πυκνότητα της ύφανσης αλλάζει αναλόγως του σημείου. Έχει μία κάπως τραχιά και πλαστική υφή στο άγγιγμα, ενώ είναι και ιδιαίτερα διαπνέον. Ο προφυλακτήρας αποτελείται από ένα σχετικά άκαμπτο συνθετικό φιλμ, είναι μεγάλος και δίνει ξεκάθαρο σχήμα στην περιοχή. Καμμία σχέση όμως με τις υπερβολές των v10/11.
Το ύφασμα έχει αραιότερη ή πυκνότερη πλέξη, αναλόγως της περιοχής.
Το midfoot έχει επίσης ελαφρύνει σε σχέση με πριν, αφού έχουν αφαιρεθεί τα underlays αλλά και το χοντρό σουέντ υλικό γύρω από τις τρύπες των κορδονιών. Το ύφασμα ενισχύεται στην εξωτερική πλευρά από τις 3D-print ρίγες, ενώ εσωτερικά έχει επιλεχθεί μία λίγο περίεργη σχεδίαση: οι θηλιές των κορδονιών σχηματίζουν εκατέρωθεν μία χοντρή λωρίδα, η οποία ενώνεται με την σόλα. Ουσιαστικά αυτή είναι που συγκρατεί το πόδι, μόλις σφίξεις το παπούτσι.
Οι ρίγες είναι από λεπτό συνθετικό και δίνουν μία ελαφριά δομή εξωτερικά.
Οι σουέντ ιμάντες είναι αυτοί που κρατούν το πόδι στην θέση του.
Η εντελώς ελεύθερη γλώσσα είναι από σουέντ ύφασμα και χωρίς καθόλου αφρώδες, παρά μόνο μία ακόμη στρώση από μέσα. Απαιτεί λίγη δουλειά για να την στρώσεις στην ράχη του ποδιού και μετά καλείται να φιλτράρει την πίεση από τα πολύ λεπτά κορδόνια. Θα δούμε παρακάτω αν τα καταφέρνει.
Η γλώσσα είναι εντελώς γυμνή και αδόμητη.
Το πίσω μέρος ακολουθεί την σχεδίαση και των υπολοίπων Adizero μοντέλων. Το εύκαμπτο κολάρο έχει πολύ μικρό εύρος και δεν περιβάλλει την φτέρνα, ενώ τα δύο διαγώνια συνθετικά overlays δεν προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο. Εσωτερικά έχουμε δύο λεπτά τμήματα αφρώδους, τα οποία όμως δεν σχηματίζουν “πέταλο” γύρω από το οστό.
Υποτυπώδες κολάρο.
H γνωστή πλέον σχεδίαση των Adizero μοντέλων.
Από παλιά η σειρά Adizero είχε τις ιδιαιτερότητές της, στις οποίες μάλιστα επέμενε παρά το feedback από το κοινό. Κι ενώ μέχρι πρότινος το πρόβλημα ήταν συνήθως η στενή φόρμα, πλέον είναι το αντίθετο.
Το toe box είναι αρκετά φαρδύ και στρογγυλεμένο, όπως και οριακά μακρύ. Η αρχική εντύπωση είναι πως ίσως έπρεπε να κατέβεις μισό νούμερο, αν και τελικά δεν θα σε ενοχλήσει σε κανέναν ρυθμό. Βοηθάει το ανελαστικό mesh και ο μεγάλος προφυλακτήρας σε αυτό. Σίγουρα είναι ευρύχωρο αλλά δεν καταλήγει χαλαρό.
Αντιθέτως, το midfoot έχει κλειστή εφαρμογή και δίνει μεγάλη σιγουριά με τον τρόπο που αγκαλιάζει το πόδι. Μπορεί το ύφασμα να είναι λεπτό, οι εσωτερικοί “ιμάντες” όμως κάνουν όλη την δουλειά. Ωστόσο, το σύστημα δεσίματος απαιτεί δοκιμές για να βρεις την σωστή τάση. Κατά την γνώμη μου, η επιλογή των θηλιών αντί τρυπών, δεν μοιράζει την πίεση από τα λεπτά και ανελαστικά κορδόνια, όπως γίνεται με την συνήθη “χιαστί” διάταξη. Οπότε έχουμε σημεία που το ένα κορδόνι κάθεται επάνω στο άλλο, αυξάνοντας την πίεση στην ράχη του ποδιού. Παρ’ όλα αυτά, η δομή του μεσαίου τμήματος είναι τέτοια που δεν απαιτεί πολύ σφίξιμο για να πάρεις το σωστό κράτημα.
Προβληματικό lacing system, κατά την γνώμη μου.
Ένα επιπλέον κομμάτι υφάσματος στην πίσω πλευρά της γλώσσας, το οποίο όμως δεν βοηθάει στην πίεση από τα κορδόνια.
Το πρόβλημα όμως είναι πως απαιτείται σφίξιμο για να κλειδώσεις το πίσω μέρος. Η σχεδίασή του είναι αρκετά ελεύθερη και λείπει η ακαμψία που θα κρατήσει την φτέρνα στην θέση της. Το κολάρο είναι περιορισμένο, οι διαγώνιες ενισχύσεις είναι σα να μην υπάρχουν, ενώ και το αφρώδες είναι απλά για μία στοιχειώδη άνεση. Ως εκ τούτου, αναγκάζεσαι να κλείσεις την περιοχή τραβώντας παραπάνω τα κορδόνια. Κι έτσι καταλήγεις αναπόφευκτα στην παραπάνω παράγραφο. Ούτε και οι θηλιές βοηθούν, αφού δεν κρατούν την τάση τοπικά και όταν σφίξεις τις επάνω τρύπες σφίγγει μαζί και το υπόλοιπο.
Αν έχεις φαρδύτερο πέλμα, όλα τα προηγούμενα μετριάζονται ή και εξαφανίζονται. Αντικειμενικά όμως, η εφαρμογή του Boston υπολείπεται σε σχέση με τον χαρακτήρα του. Με κάποιον τρόπο ή παίζοντας και με τις κάλτσες, θα βρεις την σωστή ρύθμιση και θα είσαι σχεδόν εντάξει. Και πάλι όμως η φτέρνα δεν σου δίνει την στιβαρότητα και την ασφάλεια που θες από ένα performance μοντέλο. Για το sizing τα είπαμε. Μοιάζει αρχικά μεγάλο αλλά τελικά δεν είναι τόσο ώστε να κατέβεις νούμερο.
Σόλα και πάτημα
Τα Boston 10 και 11 είχαν μία σκληρή σόλα, παρά το μεγάλο ύψος της. Γενικότερα έμοιαζαν να μην ανήκουν σε καμμία κατηγορία, αφού ούτε την άνεση που απαιτεί ένα trainer προσέφεραν, ούτε όμως και το βάρος τους επέτρεπε να χαρακτηριστούν ως performance μοντέλα. Γι’ αυτό και η Adidas προχώρησε σε σημαντικές αλλαγές κι ας μην είναι ορατές εκ πρώτης όψεως.
Η κεντρική ιδέα παραμένει, με την σόλα να αποτελείται από δύο διαφορετικούς αφρούς. Στο επάνω μέρος έχουμε τον Lightstrike Pro, τον γνωστό super foam της εταιρείας. Αν και ποτέ η Adidas δεν έχει δώσει πληροφορίες για αυτόν, εικάζεται ότι πρόκειται για μία supercritical TPU σύνθεση. Μαλακός, springy και ελαφρύς. Από κάτω του βρίσκεται ο Lightstrike 2.0, ένας κλασικός EVA αφρός. Αρκετά πιο σφιχτός από τον Pro, ο οποίος στοχεύει κυρίως στην σταθερότητα της κατασκευής. Τα δύο προηγούμενα Boston έφεραν τον πρώτο Lightstrike που ήταν πιο πυκνός σαν ρύθμιση.
Το ύψος της σόλας πίσω έχει μειωθεί κατά 1.5mm. Μπροστά παραμένει ίδιο αλλά πλέον ο Lightstike Pro είναι περισσότερος από πριν.
Η αναλογία των δύο υλικών μπροστά έχει αλλάξει υπέρ του LS Pro.
Επάνω το Β12 και κάτω το Β11. Διακρίνεται εμφανώς η αύξηση του Pro σε ύψος αλλά και το επιπλέον πλάτος του.
Ανάμεσα στις δυό στρώσεις της σόλας έχουμε τα Energy Rods 2.0. Ανεξάρτητοι μεταξύ τους ράβδοι, κατασκευασμένοι από ίνες γυαλιού (glass fiber) αντί για ανθρακονήματα. Πλαστικοί, για να το πούμε πιο απλά. Η σχεδίαση και η διάταξη τους είναι πολύ διαφορετική εδώ και αποτελεί τον βασικό λόγο που το νέο Boston έχει άλλο πάτημα, όπως θα δούμε. Τα νέα rods μοιάζουν με αυτά του Adios Pro 3 σαν σχήμα, χωρίς βέβαια την ακαμψία του carbon. Θυμίζουμε ότι τα Boston 10/11 είχαν ράβδους μόνο κάτω από τα μετατάρσια και μία ανεξάρτητη carbon plate ακριβώς κάτω από την φτέρνα του ποδιού.
Στο Β12 τα rods είναι ενιαία και ανάμεσα στους δύο αφρούς.
Στο Β11 έχουμε μία carbon plate επάνω από την σόλα και τα πλαστικά rods ανάμεσά της.
Η εξώσολα διατηρείται κατά βάση ίδια. Continental λάστιχο σε όλη την επιφάνεια που εφάπτεται του εδάφους, λίγο όμως λεπτότερο από πριν, άρα και πιο εύκαμπτο. Για την πρόσφυση του Continental, αλλά και την ανθεκτικότητά του, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Αποτελεί εδώ και χρόνια σημείο αναφοράς στον χώρο και το Boston 12 δεν αποτελεί εξαίρεση.
Εγγύηση!
Το Adidas απαιτεί 1 – 2 τρεξίματα για να στρώσει η σόλα του και τότε αρχίζει να δίνει την πραγματική του εικόνα. Η συμπεριφορά του είναι πολύ διαφορετική από τις δύο προηγούμενες εκδόσεις, απ’ όλες τις απόψεις.
Πρώτα απ’ όλα, είναι εμφανώς πιο μαλακό. Ουδεμία σχέση με την αίσθηση “τούβλου” που είχαμε πριν, χωρίς καθόλου συμπίεση του αφρού και έλλειψη ευκαμψίας. Ξύλινο θα το χαρακτήριζα το πάτημα των v10/11. Εξακολουθεί να μην συγκαταλέγεται στα αντικειμενικά μαλακά μοντέλα, ιδίως με τα νέα standards, έχει αποκτήσει όμως μία γλύκα στον τρόπο που δουλεύει το πόδι επάνω στην σόλα. Δεν θα βυθιστείς μέσα της, ούτε και θα παραμορφωθεί από το βάρος σου, ωστόσο πλέον νοιώθεις το πολύ cushioning, αλλά και κάποια άνεση, που προσφέρουν τα μεγάλα ύψη της. Θεωρώ ότι μόνο κάποιος που είναι συνηθισμένος σε πολύ μαλακά μοντέλα, θα βρει το Β12 σφιχτό.
Μπορεί ο νέος, ελαφρώς μαλακότερος Lightstrike να συντελεί σε αυτό, ο κύριος όμως λόγος της μεταμόρφωσης του παπουτσιού έχει να κάνει με την γεωμετρία στο πίσω μέρος. Η προηγούμενη επιλογή της Adidas να τοποθετήσει την carbon plate επάνω από την σόλα και ακριβώς κάτω από την υφασμάτινη επένδυση, ήταν κατά την γνώμη μου κάκιστη. Το πόδι προσγειωνόταν εξ αρχής στην πλάκα, παίρνοντας την σκληρή της αίσθηση, ενώ συγχρόνως εμπόδιζε και την συμπίεση του αφρού. Στο Β12, αφενός έχει μεταφερθεί χαμηλότερα μεταξύ των δύο στρώσεων, αφετέρου δεν είναι από ανθρακονήματα αλλά ούτε και πλέον πλάκα. Μεγάλη η διαφορά στον τρόπο που λειτουργεί όλο το σύνολο.
Το μαύρο τμήμα που διακρίνεται είναι η carbon plate στο πίσω μέρος. Ακριβώς κάτω από τον εσωτερικό πάτο.
Το δε forefoot έχει μαλακώσει επίσης, καθώς εκτός της μεγαλύτερης ποσότητας Lightstrike Pro, τα rods έχουν πιο αραιή διάταξη και ο αφρός δουλεύει πιο ελεύθερα επάνω τους. Παράλληλα, η νέα σχεδίαση επιτρέπει και σημαντικά μεγαλύτερη ευκαμψία μπροστά, διευκολύνοντας το transition σε πιο αργούς ρυθμούς. Αν δεν το ξέρεις, δύσκολα θα καταλάβεις τρέχοντας την ύπαρξη των Energy Rods.
Το Boston είναι πολύ πιο εύκαμπτο απ’ όσο θα περίμενε κανείς.
Για όλα τα παραπάνω, το παπούτσι μπορεί πια να πάει άνετα και σαν καθαρό προπονητικό. Δεν θα σε κουράσει ποτέ όπως παλιά, ακόμη και σε μεγαλύτερα τρεξίματα. Έχει προστασία, έχει μία semi-soft αίσθηση κι έχει ελαφρύνει και αρκετά. Κι είναι και πολύ σταθερό, συν τοις άλλοις.
Πέραν του προφανούς, δηλαδή των ράβδων, η σταθερότητα οφείλεται τόσο στην πυκνότητα του Lightstrike πίσω, όσο και την φαρδιά βάση μπροστά. Το νέο Boston ανοίγει αισθητά προς τα έξω και δίνει μία πολύ κεντραρισμένη και αποδοτική απογείωση. Και πριν ήταν σταθερό το παπούτσι, εις βάρος όμως του softness. Εδώ συνδυάζονται ιδανικά.
Τα ν10/11 είχαν θεωρητικά έναν up tempo χαρακτήρα, κάτι που προέκυπτε από την πολύ σφιχτή σόλα. Μόνο από αυτό όμως. Απ’ την άλλη, ο χαρακτήρας αυτός δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί, τόσο λόγω του μεγάλου βάρους, όσο και της εντελώς “φλατ” σε αίσθηση σόλας του. Το νέο μοντέλο έχει μία ξεκάθαρα performance συμπεριφορά και το αντιλαμβάνεσαι αμέσως μόλις ανοίξεις ρυθμό.
Η φτέρνα παραμένει στιβαρή ώστε να προσγειωθείς ανέξοδα, χωρίς όμως να κοπανιέσαι, και σε περνάει ευθύβολα στα μετατάρσια. Εκεί ο επιπλέον Lightstrike Pro αποκτάει ζωντάνια και ελαστικότητα, αφού πλέον συμπιέζεται περισσότερο, ενώ τα rods δείχνουν να σφίγγουν και να γίνονται πιο άκαμπτα. Όλα αυτά καταλήγουν σε μία πολύ δυναμική, πολύ σταθερή αλλά και σχετικά bouncy απογείωση. Γίνεται μάλιστα και λίγο πιο μαλακό απ’ όταν πηγαίνεις πιο αργά.
Να πούμε ότι παρόλο που το rocker δείχνει αρκετά έντονο, προσωπικά δεν το κατάλαβα να συμμετέχει στο transition σε κανέναν ρυθμό. Δε νοιώθεις να σε ρίχνει προς τα εμπρός, ίσως επειδή οι πλαστικοί ράβδοι δεν έχουν την απαιτούμενη ακαμψία και το παπούτσι έχει ένα μεγάλο flex point. Δεν το αναφέρω ως μειονέκτημα αυτό, αφού έτσι κι αλλιώς ανταποκρίνεται όταν του ζητήσεις παραπάνω πράγματα.
Παρότι η γωνία του rocker δείχνει μεγάλη, τρέχοντας περνάει απαρατήρητο.
Σαν χρήση, θα έλεγα ότι το Boston 12 είναι ιδανικό για long runs με ρυθμό, προοδευτικά ή εναλλασσόμενα τρεξίματα. Προστασία και σβελτάδα. Τις έχει και τις tempo προπονήσεις, απλά εκεί άλλα μοντέλα πάνε καλύτερα. Επίσης, αν δεν είσαι από αυτούς που τους αρέσει να βουλιάζουν μέσα στον αφρό, μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί και σαν daily trainer, αφού προσφέρει την ευκαμψία και την σταθερότητα που απαιτούνται.
Συμπέρασμα
Τα δύο προηγούμενα Boston είχαν πολλές “αιχμηρές γωνίες”. Προσωπικά τα θεωρούσα έως και κακά παπούτσια. Στο νέο μοντέλο αυτές οι γωνίες στρογγυλεύουν εντελώς και δίνουν ένα πολύ διαφορετικό και τελικά, καλό μοντέλο. Το επάνω μέρος έχει πάει επίσης προς την σωστή κατεύθυνση, εγκαταλείποντας τα υπερβολικά δομικά στοιχεία. Εν τούτοις, έχει ακόμη κάποια θεματάκια να λύσει.
Προφανώς και δεν θυμίζει το “παλιό, καλό” Boston, είναι όμως η σύγχρονη εκδοχή του ή αν προτιμάτε, η εξέλιξή του. Ούτως ή άλλως, εκείνη η εποχή έχει περάσει ανεπιστρεπτί, με τους θιασώτες της όλο και να λιγοστεύουν. Τουλάχιστον μεταξύ των ερασιτεχνών.
Οι δύο αφροί και τα Energy rods συγχρονίζονται σωστά μεταξύ τους, δίνοντας τελικά μία εναλλακτική επιλογή σε αυτή τη νέα κατηγορία των plated trainers. Δεν αρέσκονται όλοι άλλωστε στις super soft σόλες και την μεγάλη συμπίεση, οπότε είναι δεδομένο πως το Boston 12 έχει την θέση του στην αγορά.
Kalogeridis
Στο Β11 ήταν η πρώτη φορά που η προσωπική μο5μυ εκτίμηση ήρθε σε αντιπαράθεση με την δική σου. Το 11 , το οποίο το έχω τρέξει περίπου 100χλμ έχει ένα στοχοποιημενο σημείο πρώτης επαφής. Και αυτό βρίσκεται στο μέσο τμήμα. Κατόπιν επέρχεται η βύθιση της φτερνας, που μπαίνει στο χορό και η άχαρη ανεξάρτητη πλάκα . Οπλιζει και ξεκινάει η διαδικασία της ώθηση με όση ενέργεια αποκόμισε η προηγούμενη διαδικασία.. στο πόδι μου λειτουργεί ως όπλο! Για μαραθώνιο όμως, που η κόπωση θα είναι συσσωρευτικη, ίσως η παρέμβαση με αφαίρεση της πλάκας (όντως δείχνει εύκολη διαδικασία) να είναι μονόδρομος. Η φτερνα θα έχει μεγαλύτερη συμμετοχή και προφανώς θα δώσει την ξερή αίσθηση που περιγράφεις με την πλάκα… σίγουρα δε δικαιολογεί τις προσδοκίες που γεννά ο τίτλος boston για χρήση σε μαραθώνιο το 11. Όταν βγει το 13, ία εκτιμήσω εκ νέου, την αξιολόγηση του 12!!! Καταλήγοντας, ολα είναι θέμα πρώτης επαφής με το έδαφος για την εκτίμηση του τύπου χρήσης του κάθε παπουτσιού!!! Σε ευχαριστούμε για το εξαιρετικό review!!!
Nikos Pilikas
Το στοχοποιημενο σημείο πρώτης επαφής των δύο προηγουμένων Boston είναι ο κάδος απορριμάτων.
Kalogeridis
Βαφτίσω κάδο απορριμμάτων την ντουλάπα μου για ολα τα Β11 43 1/3… με λιγότερη δαπάνη ενέργειας, με το πάτημα μου, αυξήθηκε 15% το μήκος διασκελισμου. Από 1μετρο το βήμα, αξοδευτα έχει φτάσει στο 1,15 με μια εξίσου μεγάλη άνεση σε ταχυτητες, που στο παρελθόν δεν είχα στα πόδια…
Poulios67
Δυσεύρετο το review με καλά λόγια για το 10 και 11……….
aRiSTiDiS
Πάρα πολύ καλό review Νίκο και σε ευχαριστούμε!
Κατά σύμπτωση το αγόρασα πριν 10 μέρες από μία κουβέντα που είχαμε κάνει στο αντίστοιχο thread.
Σαν πρώτη αίσθηση είναι όπως τα γράφει το review. Όπως και η ιστορική αναδρομή τους (έχοντας τρέξει και με Boston 5 και Adios 3 σε ΑΜΑ). Η χρήση που τους κάνω είναι Trainer (όχι performance trainer) απέναντι από τα Invincible.
ΥΓ. Διαβάζοντας το θάψιμο των 10 και 11 νοιώθω πολύ τυχερός που παρά τη μεγάλη διαφορά τιμής πήρα το 12 και όχι το 11, στο τσάκ ήμουν, σκεπτόμενος «έλα μωρέ, πόσο να άλλαξαν σε μια έκδοση»? χαχαχα
Nikos Pilikas
@aristidi Βαλ΄το και σε κάτι πιο γρήγορο, Αριστείδη. Ξυπνάει πολύ το παπούτσι.
Θα σ’ αρέσει, θα δεις…
Nikos Pilikas
https://www.flickr.com/photos/140798332@N04/53207398060/in/dateposted/
john114
ειναι τοσο ασταθεις στην φτερνα?
Nikos Pilikas
@john114 Γιατί να είναι ασταθές; Το αντίθετο.
john114
(σχεδίασή του είναι αρκετά ελεύθερη και λείπει η ακαμψία που θα κρατήσει την φτέρνα στην θέση της.) Για αυτο λεω μηπως δεν αγκαλιαζει καλα το ποδι.
Nikos Pilikas
Αααα… στο κολάρο αναφέρεσαι. Νόμιζα στην σόλα.
Η φτέρνα όντως δεν κλειδώνει καλά αλλά όχι σε βαθμό που να ενοχλεί. Είναι και θέμα ποδιού, βέβαια.
takosan
Το βρήκα στα 112 ευρώ στο intersport και το τσίμπησα. Το έτρεξα δύο φορές από 10χλμ μέχρι τώρα και μου έχει αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Είχα κάποιες φοβίες για την εφαρμογή του upper αλλά τελικά όλα καλά. Πολύς χώρος μπροστά στα δάχτυλα και πίσω η φτέρνα κλείδωσε μια χαρά. Το πάτημά του είναι ιδανικό ,ούτε πολύ σκληρό αλλά ούτε και να βουλιάζει το πόδι. Πολύ σταθερό και προστατευτικό.
Άφθονη επιστροφή ενέργειας από τα rods και τον lightstrike pro. Κλειδώνεις μια (γρήγορη) ταχύτητα και σε πάει χωρίς κόπο. Πιστεύω και στα αργά δεν θα έχει κανένα πρόβλημα. Και τα πόδια φρέσκα την άλλη μέρα. Μου θύμισε αρκετά το turbo της Nike. Eλπίζω πως θα είναι το παπούτσι που θα με κάνει να ξεχάσω το Prime X..
Nikos Pilikas
@takosan Με την τελευταία πρόταση μας τα χάλασες! 😛
Μετά τα 50-70χλμ στρώνει και γίνεται ακόμη καλύτερο.
takosan
Εδώ και ενάμιση χρόνο έτρεχα μόνο με Prime x . Δυο ζευγάρια έλιωσα! Δύσκολα ξεχνιέται το άτιμο!
aRiSTiDiS
@takosan και @echetlos θέλει και το Prime X 50-70χλμ για να στρώσει?
Στο Boston12 δεν το ένοιωσα τόσο, αλλά στο TS8 ήταν εμφανές το στρώσιμο μετά από αυτή την απόσταση!
Nikos Pilikas
Όχι Αριστείδη, στρωμένο βγαίνει από το κουτί.
john114
οταν στρωσει το παππουτσι ποια η διαφορα? Δεν ρωταω ειρωνικα απλα οντως δε ξερω
Roberto4Carlos
@john114 Το στρώσιμο πολλές φορές έχει να κάνει με τα υλικά ενός παπουτσιού! Όπως με το στρώσιμο ενός κινητήρα , ή το στρώσιμο ενός ελαστικού κτλ , έτσι κάποια παπούτσια θέλουν να δουλευτούν λίγο για να μπορέσουν και τα υλικά να αναδείξουν τις ιδιότητές τους αλλά και εμείς οι ίδιοι να προσαρμοστούμε στο στυλ, και στο τρόπο λειτουργίας τους!
Άσχετο παράδειγμα, αλλά φαντάσου μια τσίχλα που έρχεται σκληρή μέσα στο περιτύλιγμά της και μόλις τη μασήσουμε και τη “δουλέψουμε” με την απαραίτητη υγρασία του στόματος, γίνεται μαλακή και βγάζει τα αρώματά της!
Nikos Pilikas
@john114 Είναι χαρακτηριστικό του Lightstrike Pro το ότι μετά από κάποια χλμ μαλακώνει και γλυκαίνει, αποκτώντας και μία επιπλέον συμπίεση, άρα και επιστροφή. Τα πρώτα 50-70 χλμ είναι πιο συμπαγής.
amonastivet
@Nikos Pilikas, καθυστερημένα μεν, θενξ για το ριβιου,δε . Επεσα επάνω του καθώς ψάχνω για παπούτσι κυρίως για Long Run . Ενδεχομένως να πρόκειται για δυο διαφορετικές κατηγορίες, ωστόσο ποια η άποψη σου συγκριτικά με το αγαπημένο πολύ κόσμου Novablast ? Δεδομένου ότι ήδη βγήκε το Novablast 4 και ότι ,αποτι ειδα , τον ερχόμενο Ιούνιο (αν δεν απατώμαι) λανσάρεται το Boston 13, σε τι θα έκανες all in ? Το Boston θα έλεγες σηκώνει να χρησιμοποιηθεί περαν των tempo και long run, σε κάποια διαλειμματικη προπόνηση ή αυτό είναι δουλειά του πασπαρτού Novablast ? Σε ευχαριστώ πολύ . Αντώνης.
amonastivet
Και να προσθέσω μια τελευταία ερώτηση. Για βαρύ κορμί ερασιτεχνη δρομέα, με στόχο αργό ρυθμό σε Μαραθώνιο ( 5:30-6:30/ Km ) ανάμεσα σε Boston 12 και Hoka X , προς τα που θα έκλινες;
Σε ευχαριστώ πολύ
Αντώνης
Nikos Pilikas
@amonastivet Γεια σου, Αντώνη.
Το Β12 είναι σαφώς πιο πασπαρτού από το Novablast. Για εμένα το Asics έχει γίνει πιο trainer από πριν κι έχει χάσει από την ικανότητά του στα πιο γρήγορα. Οπότε, πλην της άνεσης που προσφέρει σε πιο αργά ή μεγαλύτερα τρεξιματα, στα υπόλοιπα προσωπικά προτιμώ το Adidas. Το ίδιο ισχύει και για ο Mach X.
Vslis Mis
Παιδιά, καλημέρα σας και καλη εβδομάδα.
Στο πόδι μου πηγαίνει το 44.5 (28.25cm) . Αναρωτιέμαι σε adidas σε τι νούμερο θα πάω; 45 1/3 (28,0cm) ή 46 (28,4cm);
Σας ευχαριστώ.
Nikos Pilikas
@vslis_mis Καλημέρα, Βασίλη.
Προφανώς είδες το μεγεθολόγιο στο site της εταιρείας. Εκεί όμως τα cm αναφέρονται στο μήκος του πέλματος και όχι του παπουτσιού.
Αν λοιπόν είσαι παντού 44.5 (US10.5/28.5cm), στην Adidas πας στο 44&2/3.
Fotis Rigopoulos
Εχοντας τα ν.5 και 6 δεν ξαναακουμπησα Boston. Τα θεωρουσα καπως ξεπερασμενα αφου ειχα βολευτει performance trainers οπως τα Nike turbo, saucony speed, NB Rebel. Νομιζω οτι στο ν.12 θα δωσω μια ευκαιρια ΑΝ και για καθημερινο προτιμουσα χωρις πλακα (εδω βεβαια εχουμε rods) για να γυμναζεται καλυτερα το ποδι. Αλλα απο οτι βλεπω ειναι αρκετα ευκαμπτα οποτε λεω να τα δω. ΑΝ και περιμενω τα νεα turbo (pegasus plus) για να δω τι θα κανω….
Nikos Pilikas
@fotis_rigopoulos Σου ‘χω νέα…
SL2.-
Fotis Rigopoulos
@echetlos καλε μου Νίκο! Από ότι διαβάζω και από ότι μου είπες το SL2 φαινεται σαν τον πραγματικό συνεχιστή των παλιων καλων Boston με ενα συγχρονο αφρο μετα το Boost. Επειδη το ν.1 ηταν πατατα το ν.2 περασε κατω απο τα ρανταρ αλλα φαινεται να ειναι πολυ διαφορετικο. Περιμενο το review σου!
tzatzikis90
@echetlos Μπορούσες απλά να γράψεις στο review… “με αυτά τρέχει ο Τάσος” και θα τα αγόραζαν όλοι! χαχα
Ευχαριστούμε για την παρουσίαση κύριε Νίκο μας! Τρέχω με τα 11 χωρίς ιδιαίτερο παράπονο τον τελευταίο καιρό και σε λίγες μέρες θα έχω τα 12, οπότε θα μπορώ να συγκρίνω…
Μέχρι τότε, καλή συνέχεια καλοκαιριού σε όλους!
demetris
Μετά από περίπου 250km με τα Boston 12 κι ενώ έδωσα χρόνο μήπως και αλλάξει η πρώτη μου όχι και ιδιάιτερα θετική εντύπωση τελικά καταλήγω πως είναι ένα μέτριο παπούτσι με δυστυχώς πολύ “κούφια” αίσθηση.
Συμφωνώ σε όλα με το παραπάνω review το οποίο είναι πραγματικά πολύ κατατοπιστικό. Όμως στην τελική δική μου αποτίμηση το παπούτσι δεν είναι καθόλου απολαυστικό και για μένα αυτό είναι που μετράει περισσότερο. Δε με προκαλεί να βγώ έξω να τρέξω. Πραγματικά δεν έχω βρει κάποιο είδος προπόνησης που να με κάνει να νιώσω όμορφα. Στις αργές μου προπονήσεις το νιώθω εντελώς ξερό και “κούφιο” και στις γρήγορες, που του ταιριάζουν καλύτερα, απλά διεκπεραιωτικό. Δε νιώθω κανένα rebound από τη σόλα ή από τα rods και αν και θεωρητικά είναι ένα plated shoe κατα τη γνώμη μου δεν λειτουργεί ως τέτοιο.
Για λόγους σύγκρισης να αναφέρω πως πριν έτρεχα με το Puma Deviate Nitro 2 το οποίο είναι κλάσεις ανώτερο σε αίσθηση, ποιότητα αφρού και εφαρμογή. Ενώ για τα πιο αργά χιλιόμετρα ή όταν τα πόδια ένιωθαν κουρασμένα έβαζα τα Novablast 3 τα οποία ήταν πιο άνετα με ενεργό αφρό και σωστή εφαρμογή. Επίσης είμαι fun και των non plated παπουτσιών και μου αρέσει να τρέχω με λεπτόσολα στις γρήγορες προπονήσεις.
Δεν καταλαβαίνω πως με τόση ποσότητα Lightstrike Pro κατάφερε η Adidas τόσο flat αποτέλεσμα μάλλον οφείλεται στον Lightstrike 2 ο οποίος μου δίνει πάνω κάτω την ίδια φτηνή αίσθηση με τον προηγούμενο Lightstrike . Βαρέθηκα να παλεύω επίσης με το sizing της εταιρείας που αλλάζει από μοντέλο σε μοντέλο και την δύσκολη ρύθμιση του upper. Τα προαναφερθέντα Puma και Αsics απλά τα φοράς και τρέχεις και το ευχαριστιέσαι δεν κάθεσαι να ρυθμίζεις την πίεση στη γλώσσα, να δένεις κορδόνια που λύνονται για πλάκα να… να… να… Εντελώς απαράδεκτα τα κορδόνια του που είναι ότι πιο φτηνο έχω συναντήσει ποτέ. Να κλείσω με κάτι θετικό ότι εξωτερικά είναι πολύ όμορφα αλλά…
Nikos Pilikas
@demetris Πόσο διαφορετικοί είμαστε τελικά μεταξύ μας, ε;
Σίγουρα δεν το βρίσκω κορυφαία πρόταση αλλά γενικά μου αρέσει. Όπως και παρόλο που θεωρώ το Deviate αρκετά πιο γρήγορο, στα αργά προτιμώ το Β12. Για το upper, συμφωνώ 100%.