Όλα ήταν έτοιμα και σχεδιασμένα λεπτομερώς. Χορηγός, σκηνοθέτης, σκηνικά, συμπρωταγωνιστές, τεχνολογικός εξοπλισμός και κοινό, τα πάντα είχαν προβλεφθεί ώστε να παιχτεί το τέλειο έργο. Για πολλούς, ακόμη και το σενάριο ήταν γνωστό, όντας σίγουροι ότι θα έχει happy end. Το μόνο που έμενε, ήταν να λάμψει ο πρωταγωνιστής και να απογειώσει την παράσταση.
Ιδανικές οι καιρικές συνθήκες στο Prater της Βιέννης (μην σας ξεγελάει η φαινομενικά υψηλή υγρασία), 35 εναλλασσόμενοι λαγοί (και 6 εφεδρικοί) να υψώνουν ένα τοίχος προστασίας μπροστά από τον Κενυάτη, laser να υποδεικνύει την ακριβή τους θέση και συγχρόνως μεγάλο πλήθος κόσμου κατά μήκος της επίπεδης διαδρομής. Μπορεί να έλειπε το ρολόι – ανεμοθραύστης που είχαμε στο προπορευόμενο όχημα στo Breaking2 αλλά μάλλον δεν κρίθηκε απαραίτητο. Και πάλι όμως, το Audi μπροστά από τους λαγούς έδειχνε στο monitor όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.
Παρότι αρκούσε ένα καθαρό 1:59:59 για να γραφτεί ιστορία, οι άνθρωποι του project είχαν βάλει ως στόχο το 1:59:50. Αυτός ήταν και ο ρυθμός που κινούντο σε όλη την διαδρομή, κυμαινόμενος μεταξύ του 2:52’/χλμ και 2:48’/χλμ.
Ο Eliud Kipchoge έδειχνε άνετος, σταθερός και συγκεντρωμένος καθ’ όλη την διάρκεια του αγώνα. Μόνο δύο φορές μας ανησύχησε λίγο, μία σχετικά νωρίς, όταν έμεινε ελαφρώς πίσω από τον captain και άλλη μία αργότερα, όταν είδαμε να συσπώνται ένας – δύο μύες του προσώπου του. Κι αυτό περισσότερο γιατί είμαστε συνηθισμένοι στην ατάραχη, ζεν φυσιογνωμία του όταν αγωνίζεται.
Οι δυνάμεις του τελικά ήταν αστείρευτες, θα μπορούσε κανείς να πει ότι πήγε έως και συντηρητικά. Τόσο από τo αβίαστο άνοιγμα που έκανε στο τέλος όσο και από την ενέργεια που είδαμε να έχει αφού τερμάτισε, τρέχοντας πέρα δώθε στους θεατές και πανηγυρίζοντας με συνεργάτες και δικούς του ανθρώπους για πολλή ώρα. Να θυμίσουμε ότι στη Monza, εκτός από το ότι ήταν εμφανής η υπερπροσπάθεια και η κόπωση στα τελευταία χιλιόμετρα, μόλις τελείωσε, ξάπλωσε αμέσως στο έδαφος εξαντλημένος.
Χαρακτηριστικό επίσης της σημασίας του σημερινού εγχειρήματος, όπως πιθανώς και του άγχους του, ήταν το γεγονός ότι πρώτη φορά τον είδαμε να πανηγυρίζει τόσο έντονα και παρατεταμένα. Ούτε καν όταν είχε σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ πέρυσι στο Βερολίνο.
https://twitter.com/EliudKipchoge/status/1182934782684123136?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1182934782684123136&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.nytimes.com%2F2019%2F10%2F12%2Fsports%2Feliud-kipchoge-marathon-record.html
Υπενθυμίζουμε ότι η επίδοση αυτή δεν αναγνωρίζεται ως παγκόσμιο ρεκόρ, ούτε καν καταγράφεται επίσημα. Δεν επετεύχθη σε αγώνα της IAAF, είχε λαγούς εναλλάξ μέχρι τέλους, συγκεκριμένο τρόπο τροφοδοσίας, το laser του οχήματος και γενικότερα, απολύτως ελεγχόμενες και προσαρμοσμένες συνθήκες.
Πολλοί σκεπτικιστές πιθανώς να αναρωτηθούν για την σημασία ή και την αξία όλου αυτού που παρακολουθήσαμε σήμερα.
Κατά την γνώμη μας, πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Τόσο ως επίτευγμα αλλά κυρίως, ως εγχείρημα. Ακόμη και αν το δίωρο δεν έσπαγε, η γνώση που αφήνει πίσω του σε επιστημονικό επίπεδο είναι ανεκτίμητη. Εργοφυσιολόγοι, προπονητές, διατροφολόγοι, κατασκευαστές προιόντων και πολλοί ειδικοί ακόμη, μπήκαν στα εργαστήρια και ασχέτως αποτελέσματος, βγήκαν σοφότεροι. Και μετά από κάποιο διάστημα, θα το εκμεταλλευτούμε και όλοι εμείς αυτό. Έτσι γίνεται παντού, έτσι πάει μπροστά το πράγμα…
Ακόμη και σε πνευματικό επίπεδο, όταν σπάει ένα “ψυχολογικό φράγμα”, έχει αντίκτυπο στο mentality και των υπολοίπων αθλητών. Το είδαμε άλλωστε και πρόσφατα σε Λονδίνο και Βερολίνο. Επιπλέον, ένα τέτοιο project, με τις διαστάσεις και την δημοσιότητα που είχε, έκανε καλό και στην δημοτικότητα του ίδιου του αθλήματος.
Ας μην γινόμαστε μίζεροι, μιλώντας για πολυεθνικές, χορηγούς, διαφημιστικά κέρδη, εμπορευματοποίηση κτλ. Στο επίκεντρο όλου αυτού παραμένει το άθλημα και ο αθλητής. Ας το απολαύσουμε.
Ο Eliud Kipchoge έδωσε μία ακόμη μεγάλη παράσταση. Το αν ήταν σπουδαιότερη από το WR του Βερολίνου, δε νομίζω ότι είναι εύκολο να το πει κανείς. Από την άλλη, ναι μεν δεν ήταν κανονικός αγώνας, μιλάμε όμως για δύο ολόκληρα λεπτά κάτω από το 2:01:39. Σίγουρα οι όποιοι συσχετισμοί και αντιστοιχίες είναι παρακινδυνευμένοι, δεν παύει όμως να είναι ιδιαίτερα εμφατικό. Και ευτυχώς για όλους εμάς, είναι και μία ένδειξη ότι μπορούμε να περιμένουμε κι άλλα πράγματα από τον Κενυάτη.
Μετά και από την ηχηρή επιστροφή του Kenenisa Bekele, το μόνο βέβαιο είναι πως το άθλημα ζει τις καλύτερες στιγμές του.
tazi
Ουε ένα κόμμα παραπάνω η λιγότερο Νικ!!
Dkoukou
Τεράστιος αθλητής ο Kipchoge, σπουδαια η κουρσα του, μεγαλη η προβολη του αθληματος (η ειδηση “επαιξε” ως πρωτοσελιδο σε ολο το κοσμο), αλλα κατα τη γνωμη μου το σημερινο επιτευγμα -πρωτιστως- ειναι θριαμβος της αεροδυναμικης.
https://runnersconnect.net/running-in-windy-conditions/
“..According to Davies, a mile (on a day with no wind) tucked behind another runner is four seconds easier than running it alone!…”
Επίσης, ο Ross Tucker θετει μερικα πολυ σοβαρα αντεπιχειρηματα στο τραπεζι :
“…If the shoe is worth 1.3% (which is half of what lab studies would suggest), then a 2:03 PHYSIOLOGICAL performance from 2016 will stop the clock at 2:01:xx. So it distorts input (physiology) vs outcome (time), and that makes it not about the athlete anymore…”
“…The variables are too contrived for this to be regarded as a pure human accomplishment…”
Προσωπικά το χάρηκα, ακόμα και αν το εκλάβει κανείς απλά ως ένα PR stunt (πραγμα που κατα τη γνωμη μου ΔΕΝ ειναι).
Skakinen
Πολύ μεγάλο επίτευγμα. Ανεξαρτήτως αν αναγνωρίζεται ή όχι, η επίδοση, ο Κενυάτης άξιζε να γραφεί στις δέλτους της αθλητικής ιστορίας ως ο πρώτος που έσπασε το όριο των 2 ωρών.
big-blue
Άψογο το άρθρο, Νίκο!
stratus
Διαβαστε σχολια απο τους κομπλεξικους στο facebook
Kalogeridis
Μπράβο Νίκο! Ότι και να γράψουμε για τον αθλητή αυτό είναι λίγο. Μακάρι πριν σταματήσει να μας δώσει ένα ακόμα παγκόσμιο στα όρια του 2:01:00. Δύσκολο αλλά είναι στα πόδια του.
Nikos Pilikas
https://www.flickr.com/photos/140798332@N04/48889383761/in/dateposted-public/
Alexandros
Απολύτως εύστοχα αυτά που έγραψες !! Μεγάλος αθλητής, μεγάλη στιγμή για εμάς που αγαπάμε το άθλημα !
StefanosM (papako)
Νομίζω ότι είναι το μόνο άρθρο που έχω διαβάσει μέχρι τώρα που γράφει τα πράγματα με το όνομα τους. Συγχαρητήρια.
Για μένα το θέμα των sub2 σε αγώνα έχει να κάνει πρωτίστως με το μυαλό του αθλητή και σίγουρα με ότι δεν θα έχει το σταθερό ρυθμό του αυτοκινήτου.
Nikos Pilikas
@dkoukou Πολύ ενδιαφέρον Δημήτρη, ευχαριστούμε!
Γεγονός είναι ότι πολλά θα γραφτούν, είτε για το τείχος των λαγών, είτε για τα παπούτσια, είτε για τους ευθυγραμμισμένους πλανήτες την ώρα εκείνη. Και πιθανώς να είναι σωστά τα περισσότερα.
Το ζήτημα είναι άλλο όμως. Ένα άθλημα που, ας μην κρυβόμαστε, μπορούν να το παρακολουθήσουν μόνο κάποιοι πυροβολημένοι (@notasol) καθ’ όλη την διάρκεια του, χθες κράτησε μπροστά στην οθόνη επί 2 ώρες σχεδόν τους πάντες. Ανάσα δεν παίρναμε.
Και δεν κάτσαμε για να δούμε το sub-2 αλλά την προσπάθεια γι’ αυτό. Έχει διαφορά, δεν είναι το ίδιο. Δεν το είχαμε σίγουρο, για να πούμε απλά μετά ότι ήμασταν “μάρτυρες”. Αμφιβάλλαμε, αγχωθήκαμε, λυτρωθήκαμε και τελικά ενθουσιαστήκαμε.
Ταυτιστήκαμε; Σίγουρα όχι. Δε μπορείς να ταυτιστείς με κάποιον που τρέχει με διπλάσια ταχύτητα από την δική σου. Δεν θα σου προσφέρει κάτι ένα τέτοιο performance σε επίπεδο κινήτρου, ακόμη κι αν αύριο χαζεύεις στο sweatelite τις προπονήσεις του Kipchoge.
Οπότε τι μένει; Να περάσεις καλά και να απολαύσεις ως θέαμα ένα, κατά τ’ άλλα, μάλλον αντιθεαματικό σπορ. Συνέβη αυτό χθες; Νομίζω πως όλοι θα συμφωνήσουν ότι συνέβη. Κι η αλήθεια είναι πως συμβαίνει εδώ και καιρό, από τότε που ο Κενυάτης άρχισε να στοχεύει το WR. Το project χθες όφειλε να δημιουργήσει συναισθήματα στους θεατές και το έκανε. Το πόσο εξέλιξε το άθλημα του μαραθωνίου θα φανεί αργότερα.
Οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε τεχνικές λεπτομέρειες και αστερίσκους. Λίγοι είναι αυτοί που θα απολαύσουν μία αποτελεσματικά σχεδιασμένη άμυνα, η πλειονότητα θα ενθουσιαστεί με ένα εντυπωσιακό κάρφωμα. Και καλά θα κάνει.
Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, κάθε αγώνας θα γινόταν χωρίς θεατές και μετά θα έπαιζαν το βίντεο σε σεμινάρια προπονητών.
big-blue
Εχετλαίε, είμαστε πολλοί οι πυροβολημένοι. Εγώ έχασα χτες τα 17 πρώτα λεπτά και σήμερα έκατσα και τα απόλαυσα κονσέρβα.
Μη σου πω, πως άνετα ξαναέβλεπα όλη την προσπάθεια για να δω λεπτομέρειες κτλ.
Πχ, χτες δεν είχα διαπιστώσει πως ο Κάπταιν (τουλάχιστον στην πρώτη αλλαγή με τον Lagat έγινε αυτό) έφευγε τελευταίος στην αλλαγή, ώστε ο Ελιούντ να μη μείνει ποτέ ”απροστάτευτος” στον αέρα.
Δυο τρία πράγματα με έφτιαξαν πολύ στο χτεσινό:
-Η άψογη οργάνωση των πάντων, ήταν σαν μια τέλεια χορογραφία. Όσοι χορεύουν, καταλαβαίνουν πόση προσπάθεια κρύβεται πίσω από αυτό.
-Οι αποφασισμένες φάτσες των λαγών, ιδιαίτερα του ψαρωτικού Lagat και το τέλειο στυλ του Lomong! Μπαίνοντας στη θέση του Eliud, όταν σε κάθε αλλαγή σετ λαγών, έβλεπα τέτοια πρόσωπα θα έδινα τα πάντα για να τους κάνω περήφανους. Σίγουρα το ήθελαν όλοι τους πολύ.
-Το διώξιμο των λαγών στο τέλος, απ’ τον τεράστιο Eliud, οι πανηγυρισμοί του, παρόλο που θα έχανε κάποια δευτερόλεπτα. Ο άνθρωπος το ζούσε, το ζει, δεν είναι το χρήμα, είναι πως το γουστάρει!
Είναι από καιρό στο Πάνθεον των κορυφαίων όλων των sports μαζί με Μιχαλάκη Τζόρνταν, Ντιέγκο και μερικούς ελάχιστους
big-blue
Ξέχασα να γράψω, πως χαραμίζεσαι. Να πας σε κανά παγκόσμιο δίκτυο, τύπου runners world να γράφεις
notaSOL
Έλα, έλα!!! Συγχαρητήρια για την εξαιρετική παρουσίαση (και τις ενδιαφέρουσες απόψεις).
Μπορεί να πει τίποτα άλλο κανείς μετά από όλα αυτά?
Αναμφίβολα ένας άνθρωπος έτρεξε τα 42195 για πρώτη φορά κάτω από 2ώρες.
Και όπως λες καθώς «Οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε τεχνικές λεπτομέρειες και αστερίσκους» για να εκτιμήσουμε την αξία αυτού του επιτεύγματος πέρα από το θέαμα, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, πιστεύω δεν είμαστε και στην θέση να το απομυθοποιήσουμε πλήρως και να το απαξιώσουμε…
Προσωπικά, (όσο αδιάφορο κι αν είναι!) μάλλον τάσσομαι με τους σκεπτικιστές και όσα γράφει και ο @dkoukou … περισσότερο με εξέπληξε το WR που πέτυχε, πολύ περισσότερο που ο Bekele κατάφερε και έτρεξε έτσι στο Βερολίνο και έβγαλε αυτόν τον χρόνο απέναντι σε έναν αντίπαλο που έτρεχε για να το κερδίσει (κι όχι να τον βοηθήσει) , σε έναν αγώνα που οι διοργανωτές δεν τον είχαν στήσει για WR (όπως είχε γίνει την προηγούμενη χρονιά), περισσότερο με σόκαρε το 1.40.91 του Rudisha, παρά το χθεσινό επίτευγμα… και σαφώς νομίζω ότι το 9.58 του Bolt είχε ανεπανάληπτη παγκόσμια προβολή και για πολλούς περισσότερους κατέδειξε τα ανθρώπινα όρια…
Ίσως το χθεσινό επίτευγμα να είναι πιο σημαντικά από αυτά… o Banister όμως έσπασε το δικό του όριο σε ένα meeting… κι αναρωτιέμαι πόσοι άλλοι , σημερινοί δρομείς , θα τα κατάφερναν αν ήταν χτες στην θέση του Kipchoge…. (πρόσφατα μάλιστα , μόλις πριν ένα μήνα αν θυμάμαι καλά, έγινε και μια άλλη απόπειρα για ένα sub2 σε μια εντελώς κατηφορική διαδρομή στην Ισπανία , όπου πέρασαν ημι σε 59 και το 2ο μισό σε 67, κάποιοι «άσημοι» δρομείς της εποχής μας… τι θα γραφόταν άραγε αν το κατάφερναν ή αν έκαναν αυτή την απόπειρα κάποιοι πιο ικανοί;) … η καταστρατήγηση των αποδεκτών κανόνων (όσο πάλι, άγνωστοι ή παράλογοι μας φαίνονται), η απουσία ανταγωνιστών, η μη δυνατότητα και σε άλλους να το επιχειρήσουν, ή μη πρόσβαση άλλων αθλητών σε αυτή την τεχνολογία, ίσως, χωρίς να το καταλαβαίνω , στερεί από τα μάτια μου την μαγεία του αθλήματος… κι ίσως , όσο συγκεκαλυμμένο κι αν είναι να το κάνει να μοιάζει με ένα πείραμα δοκιμαστικού σωλήνα… (που ναι, την επιτυχία του μπορούν να την γευτούν κι άλλοι)… προσωπικά βρίσκω περισσότερη μαγεία στη νίκη του Endris, στο γενναίο 1500αρι του Timothy Cheruiyot, στη νίκη του kipruto στο πρόσφατο παγκόσμιο Πρωτάθλημα ή στον σημερινό αγώνα , το τερματισμό των ανδρών και το μεγάλο ρεκόρ , παρά στο χθεσινό γεγονός…. Ιστορία όμως γράφτηκε … και είχε την υπογραφή E. Kipchoge…
Μοιάζει να είναι το αποκορύφωμα της ιστορίας του μαραθωνίου και ταυτόχρονα να είναι κάτι έξω από αυτήν!
Προσωπικά είμαι μπερδεμένος από την ανικανότητα μου να το κατατάξω κάπου… παρακολουθώντας κάποιος την εξέλιξη του αγωνίσματος ίσως αναγνωρίσει και θυμηθεί (ακόμα κι αν δεν το αποδέχεται) ένα πραγματικό όριο! : αυτό του 2.04… ( και ευτυχώς αυτός που το έσπασε θα μείνει Και για πολλά άλλα σημαντικά στην ιστορία, όπως και ο kipchoge άλλωστε )… από κει και ύστερα τα πράγματα γίναν εντελώς τρελλά… Και σίγουρα μετά από το χθεσινό γεγονός θα δούμε κι άλλα γενναία τρεξίματα σε αγώνες (ήδη ένα τοδαμε σήμερα!) … αλλά το γεγονός ότι από το 2004 ως σήμερα έχουν πιαστεί περίπου 150 Κενυάτες ( και μάλιστα αρκετοί πρωτοκλασάτοι, άνδρες και γυναίκες) για χρήση απαγορευμένων ουσιών μάλλον θα πρέπει να μας προβληματίζει όπως κι ο χειρισμός του θέματος αυτού και από τους διοργανωτές του χθεσινού εγχειρήματος όπως και γενικότερα το θέμα των ελέγχων από την ομοσπονδία της Κένυας και την ΙΑΑF (που στην περίπτωση της Ρωσίας είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη…)
(… οι δε πίσω δρομείς είχαν τον έλεγχο για να μη μείνει πίσω κάποια στιγμή ο kipchoge…)
Άραγε τι μένει από όλα αυτά? Ίσως τα μηνύματα του Kipchoge …ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να σπάσουμε τα δικά μας όρια όπου και ότι αν είναι αυτά και ότι ήταν μια ομαδική προσπάθεια και ότι όλοι μαζί μπορούμε να φτιάξουμε έναν πιο όμορφο κόσμο κλπ κλπ… θα μείνει άραγε κάποιος σε αυτά;… ίσως… οι περισσότεροι όμως μοιάζουμε αδύναμοι να αγκαλιάσουμε την οποία θέληση για κάτι…. μοιάζουμε απαθείς θεατές καταναλωτές θεάματος όπως το χτεσινό που περιμένουμε το επόμενο… Έτσι και μόνο η επικοινωνία όλων μας (και πόσο μάλλον αρκετών καινούργιων) από μέσα σαν αυτό εδώ με αφορμή το χτεσινό ίσως να είναι ένα κέρδος καθώς και ένα μέτρο να αντιληφθούμε τη πραγματική αξία του τι πραγματικά έγινε χθες…. ο χρόνος όμως θα το δείξει….
…μέσα στο καταιγισμό των πληροφοριών που λάβαμε, μάθαμε ότι κι ένα από τα αγαπημένα βιβλία του E.Kipchoge είναι το « Who Moved My Cheese?» , από κάποιον Dr. Spencer Johnson, ένα βιβλιαρακι 32 σελίδων που έχει πουλήσει 28+εκατομμύρια… προσωπικά το αγνοούσα κι από αύριο θα το αναζητήσω… είμαι περίεργος να δω τι στο καλό λέει… (όπου μάλλον τυρί= ευτυχία…)
Dkoukou
Πολύ ισορροπημένες και εμπεριστατωμένες απόψεις. Για το δε άρθρο σου Νίκο @echetlos, τι να πουμε, μιλησαν σοφοτεροι απο εμενα!
Όπως και να το εκλάβει κανείς, ανεξάρτητα από το αν ήταν “ρεκόρ κάλυψης απόστασης 42.195 μέτρων με τα πόδια” (όπως διάβασα κάπου) ή η πρώτη φορά που κάποιος έτρεξε μαραθώνιο σε κάτω από δυο ώρες, δεν παύει να είναι ένα απίστευτο επίτευγμα από ένα δρομέα που (ειδικά στα μάτια των απανταχού ασχολουμένων με το άθλημα) δείχνει να αμφισβητεί τα όρια του εφικτου από πλευράς ανθρώπινης φυσιολογιας.
Nikos Pilikas
Τα περισσότερα σαν κι αυτό εδώ που συζητάμε, “μια ιδέα είναι”, η οποία μάλιστα σε τίποτα δεν επηρεάζει τις ζωές μας. Με δευτερόλεπτα ασχολούμαστε, τρίχες δηλαδή, αν το καλοσκεφτείς.
Οπότε αυτό που μένει πάνω απ’ όλα, είναι η ωραία κουβέντα στο online καφενείο μας, μεταξύ καλών φίλων! Κι ας μην γνωριζόμαστε απαραίτητα.
Προσωπικά, το απολαμβάνω όσο τίποτα. Thanks, παίδες… το εννοώ. 🙂
@big-blue Από εκεί με έδιωξαν κι ήρθα εδώ.
Nikos Pilikas
https://www.trackademicblog.com/blog/sub2?fbclid=IwAR0nNWRnki1QHg7hV2-xNCg52JBeRbjpUXtU-hBsQedNplUdK0VhAYwZwoA
Odysseas
καταπληκτικό το άρθρο σου Νικο, όπως και η ανάλυση από το trackademic blog. Δεν ξέρω αν μετά από χρόνια θα μιλάμε για το καταπληκτικό επίτευγμα του Eliud ή της Nike που κατάφερε αποδεδειγμένα να βγάλει ένα παπούτσι που αυξάνει τις επιδόσεις με καθολική αποδοχή απ’ ολους τους elite δρομεις και όχι μόνο.
Όπως αναφέρεται και στην ανάλυση του trackademic ακόμη και αθλητές της adidas πλέον το φοράνε βάφοντάς το για να μην φαίνεται!
notaSOL
Τελικά δεν θα μείνει τίποτα για να πιστεύουμε!
Άλλος ένας μύθος που καταρρίπτεται!
https://www.scienceofrunning.com/2017/05/the-roger-bannister-effect-the-myth-of-the-psychological-breakthrough.html?v=f214a7d42e0d
Για το “ψυχολογικό φράγμα” των 4 λεπτών στο μίλι και τον αντίκτυπο που είχε και σε άλλους δρομείς η επιτυχία του R.Banister: με λίγα λόγια το “όριο ” είχε τεθεί από τη στασιμότητα που επέβαλλε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και με την αποκατάσταση της ειρήνης και την ανάκαμψη της αθλητικής δραστηριότητας και των αγώνων τα πράγματα ξαναπήραν το δρόμο τους, σε ΟΛΕΣ τις αποστάσεις, όπως και στο μίλι!
Παραλληλισμοί με την περίπτωση μας;
(… αν ξεχάσουμε βέβαια ότι ουσιαστικά στην 2η μόλις απόπειρα επιτεύχθει το sub2.
… όσο το σκέφτομαι, μοιάζει σαν η επιστήμη, η σημερινή μας γνώση και τεχνολογία, να έστειλε έναν άνθρωπο κάτω από τις 2 ώρες…)
Nikos Pilikas
https://www.youtube.com/watch?time_continue=162&v=KIzZgDXfm18
stratus
Να αναφερω οτι οτι επειδη σε καποια φορουμ διαβαζα οτι δεν εγινε ντοπινγκ κοντρολ ,το κοντρολ εγινε κανονικα και ηταν καθαρο
ΥΓ Η υποδιευθυντρια του ντοπινγκ στη Βιεννη ειναι φιλη μας.
notaSOL
https://www.youtube.com/watch?v=MoxFkJlVZlA&feature=youtu.be
12 Οκτωβρίου 2019 -12 Οκτωβρίου 2020