NIKE React Infinity Run Flyknit

Κατηγορία: Trainer  –  Πάτημα: Oυδέτερο  –  Βάρος: 272γρ.  –  Drop: 8mm (30/22mm)

Εδώ και δύο χρόνια, ο React αποτελεί τον αφρό – πασπαρτού για τη Nike. Η εταιρεία τον χρησιμοποιεί με κάθε δυνατό τρόπο στα μοντέλα της, είτε εξ ολοκλήρου είτε σε διαφόρους συνδυασμούς. Τον έχουμε δει ως συμπλήρωμα του ZoomX (Turbo), μαζί με carbon plate (Zoom Fly) ή με Air Zoom (Vomero 14). Παρ’ όλα αυτά, το χαρακτηριστικό μοντέλο, με το οποίο και μας συστήθηκε ο React, ήταν το Epic. Ένα πολύ καλό παπούτσι, το οποίο έτυχε καθολικής αποδοχής από το δρομικό (και όχι μόνο) κοινό και αναδείκνυε όλα τα χαρακτηριστικά της in – house σύνθεσης της Nike.

Κάπου στην γκάμα της εταιρείας, αν και παραμελημένο τα τελευταία χρόνια, υπήρχε και το Zoom Structure, η stability πρόταση για όσους πρηνίζουν. Η σόλα του αποτελείτο από τους old school Cushlon και Phylon αφρούς, δύο υλικά που πλέον είναι σίγουρα ξεπερασμένα.

Η λογική έλεγε ότι φέτος θα περιμέναμε ένα αναβαθμισμένο Epic (V1 και V2 ήταν ολόιδια) και πιθανώς, ένα πιο σύγχρονο Structure. Εν τούτοις, η Nike αποφάσισε να καταργήσει και τα δύο αυτά μοντέλα, αντικαθιστώντας τα (περίπου) με ένα εντελώς νέο, το Infinity Run.
Κι αν με μια πρώτη ματιά, το Infinity Run μοιάζει ως ο διάδοχος του Epic, το παπούτσι με το οποίο έγιναν οι συγκρίσεις στα εργαστήρια, ήταν το Structure.

Συγκεκριμένα, σε δοκιμές που έγιναν επί 226 συμμετεχόντων και προπονητικό διάστημα δώδεκα εβδομάδων, βρέθηκε ότι με το Infinity Run οι τραυματισμοί ήταν μειωμένοι κατά 52% σε σχέση με το Structure 22. Tραυματίστηκε το 14,5% των δρομέων που φορούσαν το πρώτο, ενώ το ποσοστό ανέβαινε στο 30,3% για όσους έτρεχαν με το δεύτερο. Βέβαια, αυτή ήταν μια μελέτη που διεξήχθη από την ίδια τη Nike, οπότε εμμέσως προκύπτει ο ισχυρισμός ότι το Infinity μειώνει το ποσοστό κινδύνου τραυματισμού κατά το ήμισυ. Σας φαίνεται “κάπως” όλο αυτό; Κι εμάς το ίδιο…

Δεν ξέρω τι συμπεράσματα θα μπορούσε να βγάλει κανείς από το παραπάνω. Έχουμε περάσει και σε μία εποχή που η αντίληψη ότι ένα παπούτσι προκαλεί ή προλαμβάνει τραυματισμούς, έχει πλέον ελάχιστους θιασώτες. Κατ’ εμέ, το είδος του marketing που επέλεξε η Nike εν προκειμένω, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Αφενός, μιλάμε για σύγκριση του Infinity με ένα και μόνο μοντέλο, το οποίο μάλιστα είναι η μέρα με τη νύχτα σε χαρακτηριστικά. Αφετέρου, βρίσκω υπερβολικά απλοικό (και βολικό) το να αποδώσεις έναν τραυματισμό αποκλειστικά στο παπούτσι, όταν έχουμε τόσους άλλους παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν μέσα σε ένα τρίμηνο προπονητικό πρόγραμμα.

Εν πάση περιπτώσει, πολλά θα μπορούσαμε να πούμε ακόμη επ’ αυτού αλλά δεν θα σταθούμε άλλο στο συγκεκριμένο στοιχείο που μας παραθέτει η Nike. Ούτε και το κοινό που απευθύνεται το νέο μοντέλο είναι εκείνο του Structure αλλά ξεκάθαρα αυτό του Epic.

Επάνω μέρος και εφαρμογή

Μπορεί το ύφασμα να χαρακτηρίζεται ως Flyknit (Flyknit Loft) αλλά μοιάζει περισσότερο με mesh παρά με πλεχτό. Δεν έχει καθόλου ελαστικότητα, είναι αρκετά structured αλλά και λεπτό συγχρόνως και έχει καλή διαπνοή. Ακριβώς το αντίθετο από του Epic, δηλαδή. Απουσιάζει οποιοδήποτε δομικό στοιχείο, ενώ και ο προφυλακτήρας είναι ελάχιστος.

Το Flyknit Loft είναι διαφορετικό από το knit που χρησιμοποιούσε έως τώρα η Nike.

Το μοναδικό σημείο όπου το Flyknit έχει ελαστικότητα, είναι στην ράχη του ποδιού, εκεί που κανονικά θα είχαμε την γλώσσα. Εδώ γλώσσα δεν υπάρχει βέβαια, όπως ούτε και πλαινά. Η κατασκευή είναι μονοκόμματη, με το swoosh να είναι από λίγο πιο ενισχυμένο υλικό, το οποίο φτάνει γύρω από το κολάρο.
Όπως και στο Epic, τα κορδόνια δεν συμμετέχουν παρά ελάχιστα στην εφαρμογή του παπουτσιού, καθώς δεν υπάρχουν πλαινά για να σφίξεις. Η ρύθμιση ουσιαστικά καθορίζεται από την ελαστικότητα της “γλώσσας” και τον όγκο του ποδιού σου. Επίσης, λείπει κι εδώ η έξτρα τρύπα.

Στο μεσαίο τμήμα, το επάνω μέρος είναι αντίστοιχο του Epic, με σχεδίαση “κάλτσας”.

Το κολάρο είναι κι αυτό υποτυπώδες και εντελώς εύκαμπτο, με μία λεπτή εσωτερική επένδυση, ίσα ίσα για να το κρατάει όρθιο. Δεν υπάρχει πουθενά αφρώδες, όπως άλλωστε και σε κανένα σημείο του Infinity. Θεωρητικά, το πόδι θα μπει μέσα στο παπούτσι και θα “κουμπώσει” κατευθείαν. Θεωρητικά…

Μια πολύ ελαφριά δομή εσωτερικά του κολάρου, ίσα ίσα για να δίνει σχήμα στην περιοχή.

Αυτό που ξεχωρίζει στο νέο μοντέλο, είναι το μεγάλο πλαστικό κλιπ (TPU) γύρω από την φτέρνα, το οποίο φτάνει μέχρι και το midfoot. Θυμίζει τις guide rails της Brooks και σκοπό έχει να δώσει κάποια παραπάνω σταθερότητα στο πόδι, ελέγχοντας ελαφρώς τον όποιο πρηνισμό. Βέβαια, το να θες να περιορίσεις την κίνηση της ποδοκνημικής άρθρωσης προς τα μέσα, ενώ παράλληλα δεν βάζεις κολάρο, μοιάζει λίγο αντικρουόμενο. Παρ’ όλα αυτά, σε συνδυασμό και με άλλα χαρακτηριστικά, η δουλειά τελικά γίνεται, όπως θα δούμε.
Παρότι το κλιπ αυτό είναι κανονικά στοιχείο της σόλας, εσκεμμένα το βάζουμε στην ενότητα του upper. Η σχεδίασή του επηρεάζει πολύ περισσότερο την εφαρμογή και λιγότερο το πάτημα, όπως θα δούμε.

Το μεγάλο κλιπ γύρω από την φτέρνα.

Το Infinity Run έχει περίεργη γραμμή, θυμίζει κάτι σαν κλεψύδρα.
Το toe box είναι πολύ άνετο και νοιώθεις ότι τα δάχτυλα έχουν άπλετο χώρο γύρω και πάνω τους. Καμμία σχέση με την στριμωγμένη αίσθηση στο Epic, παρόλο που κι εκεί τελικά δεν ενοχλούσε. Η ανελαστικότητα του υλικού, όχι απλά δεν δημιουργεί πρόβλημα αλλά κρατάει και πολύ καλά το πόδι, σε σχέση με τα κλασικά knit υφάσματα.

Στο μεσαίο τμήμα, τα πράγματα πάνε στο άλλο άκρο. Στα περισσότερα Nike, το midfoot στενεύει πολύ και απότομα, δίνοντας αρχικά μια αίσθηση ότι η καμάρα ξεχειλίζει. Τρέχοντας όμως, αυτό εξαφανίζεται. Αντιθέτως, στο Infinity Run, ασχέτως της στενής βάσης, η εφαρμογή επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το κλιπ. Η ακαμψία του είναι τέτοια που το νοιώθεις να πιέζει έντονα την καμάρα σου, ενώ επίσης αισθητό είναι και από την εξωτερική πλευρά. Να σημειώσω εδώ ότι το πέλμα μου είναι προς το στενό και η καμάρα μου κανονική σε ύψος.

Όσοι έχουν διαβάσει κριτικές για το Infinity, θα έχουν δει ότι η μεγάλη πλειονότητα αναφέρει πως η φτέρνα δεν συγκρατείται σωστά. Κι έτσι ακριβώς είναι.
Κολάρο ουσιαστικά δεν υπάρχει, αφρώδες δεν υπάρχει, επιπλέον τρύπα δεν υπάρχει, ούτε και δυνατότητα να σφίξεις τα κορδόνια υπάρχει. Οπότε, κλείδωμα της φτέρνας δεν υπάρχει. Καθόλου. Δεν εννοούμε ότι δεν εμπνέει απόλυτη σιγουριά ή ότι θα το προτιμούσες πιο σταθερό, εννοούμε ότι νοιώθεις ξεκάθαρα την φτέρνα σου να μπαινοβγαίνει στο παπούτσι.

Εντελώς unstructured η κατασκευή γύρω από τον ασράγαλο.

Προσωπικά, δοκίμασα κάθε πιθανή λύση για να βολευτώ μέσα στο Infinity, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Με χοντρή κάλτσα ή τέρμα σφίξιμο των κορδονιών, βελτιωνόταν κάπως πίσω αλλά γινόταν ασφυκτικό στο midfoot. Στα τρία πρώτα τρεξίματα, ειλικρινά ήθελα να σταματήσω την προπόνηση. Το κλιπ χωνόταν μέσα στις καμάρες μου, το πέλμα μούδιαζε και έκαιγε και η φτέρνα έκοβε βόλτες. Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες δύο φορές κι έχοντας κάνει συνολικά ~80 χιλιόμετρα με το παπούτσι, νοιώθω ότι το κλιπ σα να έχει μαλακώσει ελαφρώς και δεν πιέζει τόσο πολύ το πέλμα όσο αρχικά. Σε κάθε περίπτωση όμως, εξακολουθείς να το νοιώθεις κάτω από την καμάρα. Βέβαια, όλο αυτό χωρίς κανένα σφίξιμο των κορδονιών, αφήνοντας απλά να δουλεύει η ελαστικότητα της γλώσσας. Η φτέρνα φυσικά, εξακολουθούσε να είναι στον αέρα αλλά ας πούμε ότι απλά την συνήθισα. Ήταν και αργές προπονήσεις όλες, άλλωστε.

Το κλιπ φτάνει μέχρι πολύ μπροστά και λόγω του στενής βάσης στο σημείο, κάθεται κάτω από την καμάρα.

Όπως έχουμε ξαναπεί, η εφαρμογή ενός παπουτσιού εξαρτάται και από το πόδι που μπαίνει μέσα. Πιθανώς ένα πιο ογκώδες ή φαρδύ πέλμα, να καργάρει περισσότερο την περιοχή πίσω και η φτέρνα να κάθεται σωστότερα. Απ’ την άλλη όμως, ένα τέτοιο πόδι σίγουρα θα αντιμετωπίσει μεγαλύτερο θέμα με το κλιπ στο μεσαίο τμήμα. Αν έχει δε και χαμηλή καμάρα, ακόμη χειρότερα.

Δεν ξέρω αν το Infinity “στρώσει” κι άλλο μετά από περισσότερα χιλιόμετρα. Ίσως… Το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να είμαι εκεί για να το διαπιστώσω. Πολύ λίγα μοντέλα με έχουν ταλαιπωρήσει όσο το συγκεκριμένο. Με μία μέτρια ή ακόμη και “κακή” σόλα αλλά ένα σωστό επάνω μέρος, μπορείς να τρέξεις. Με το ανάποδο, όχι.
Σα νούμερο είναι εντελώς true to size.

Σόλα και πάτημα

Πολλές είναι οι αλλαγές και στην σόλα του Infinity Run, σε σχέση με το Epic. Καρτ’ αρχάς, έχει 24% περισσότερο αφρό. Βέβαια, το ποσοστό αυτό δεν αναλογεί μόνο στο ύψος αλλά και το αυξημένο πλάτος. Η φτέρνα έχει σηκωθεί κατά 2mm και το forefoot κατά 4mm. Σημαντικές διαφορές, ιδίως μπροστά.

Παρότι δεν κατηγοριοποιείται ως τέτοιο, το Infinity κοιτάει προς την “light stability” μεριά. Πέρα από την τοποθέτηση του κλιπ, το νέο Nike έχει και μία ιδιαίτερα φαρδιά βάση στο οπίσθιο και εμπρόσθιο μέρος του. Στο midfoot βέβαια, παραμένει χαρακτηριστικά στενό και στις δύο του πλευρές αλλά παρότι κάτι τέτοιο μοιάζει αντιφατικό για ένα μοντέλο που θέλει να προσφέρει στήριξη, στην πράξη τελικά δεν επηρεάζει αρνητικά. Ναι μεν του λείπει η στρεπτική ακαμψία που προσφέρει σταθερότερο πάτημα, η φαρδιά πλατφόρμα και το λάστιχο όμως, το εξισορροπούν επαρκώς.

Οι διαφορές στο πλάτος της σόλας, σε σχέση με την ήδη φαρδιά του Epic, είναι χαρακτηριστικές.

Το Epic είχε λίγο λάστιχο από κάτω. Μόνο στις άκρες της εξώσολας υπήρχε κάλυψη, με την ενδιάμεση περιοχή να είναι σκέτος React. Παρά τους όποιους αρχικούς φόβους για πρόωρη φθορά, το rubberized υλικό απεδείχθη πολύ ανθεκτικό στην απευθείας επαφή του με το έδαφος. Αντιθέτως, στο Infinity καλύπτεται σχεδόν όλη εξώσολα, με τα κενά σημεία να είναι εκείνα που δεν ακουμπούν κάτω. Μπορεί αυτή η σχεδίαση να προσθέτει βάρος στο παπούτσι, είναι όμως επιβεβλημένη αν στοχεύεις σε επιπλέον σταθεροτητα.

Τόσο λόγω του πλήρως καλυμμένου από λάστιχο forefoot, όσο και των 22mm της πολύ φαρδιάς σόλας, το Infinity είναι αρκετά άκαμπτο μπροστά. Γι’ αυτό τον λόγο έχει δοθεί ένα έντονο rocker, ενώ και πίσω σηκώνεται πολύ και πρόωρα, επίσης.

Τα 22mm μπροστά και η απουσιά αυλακώσεων από κάτω, επιτρέπουν μικρή ευκαμψία στο forefoot.

Τρέχοντας με το Infinity Run, το πρώτο πράγμα που διαπιστώνεις είναι η σταθερή του πλατφόρμα. Το μεγάλο άνοιγμα της σόλας προς τα έξω, “κεντράρει” το πόδι καθ’ όλο το transition και το οδηγεί προς τα εμπρός με πιο ουδέτερο τρόπο. Μιας και πρηνίζω αρκετά, η διαφορά είναι εμφανής συγκρίνοντάς το με άλλα neutral μοντέλα. Εμφανής είναι επίσης κι η διαφορά που κάνει το λάστιχο από κάτω, συγκρατώντας την ψηλή και μαλακή σόλα.

Το Epic είχε ένα ελεγχόμενα μαλακό πάτημα, το οποίο έσφιγγε λίγο όταν ανέβαζες ρυθμό, όπου και φαινόταν το rebound του. Είχε ένα “γλυκό” cushioning που το έκανε ικανό για μεγαλύτερο εύρος ρυθμού και φυσικά ήταν και πολύ ελαφρύ.
Αντιθέτως, η σόλα του Infinity δίνει μια περίεργη αίσθηση. Αντιλαμβάνεσαι ξεκάθαρα ότι έχεις πολύ μεγάλη προστασία, όση ώρα και να τρέχεις και μάλιστα άφηνε και τα πόδια μου σε καλή κατάσταση μετά. Παρ’ όλα αυτά, της λείπει το softness που θα περίμενε κανείς. Αν την πιέσεις με τα δάχτυλα, δείχνει πολύ μαλακή. Στον δρόμο όμως αυτό δεν το εισπράττεις σχεδόν καθόλου, εκτός ίσως αν πατάς βαριά και πολύ πίσω. Πραγματικά δεν ξέρω πού μπορεί να οφείλεται αυτό, το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι έχει να κάνει με το λάστιχο από κάτω.
Σε όποια ταχύτητα και αν έτρεξα, ένοιωθα απλά ένα μεγάλο κομμάτι αφρού κάτω από το πέλμα μου, συμπαγές και σταθερό μεν αλλά εντελώς flat και “νεκρό” σε αίσθηση. Καμμία σχέση με την ζωντάνια που είχε ο React στο Epic, εδώ μοιάζει αδιάφορος και βαρετός. Συν τοις άλλοις, το Infinity είναι αρκετά βαρύτερο και κυρίως, δείχνει τον όγκο του και στον δρόμο. Αν τα κοιτάξεις από επάνω δε, έτσι όπως ανοίγει η σόλα, δείχνουν σαν χιονοβατίδες.

Η σόλα έχει ένα πολύ φαρδύ footprint και στις δύο πλευρές.

Από την άλλη, αυτό που μου άρεσε πολύ στο παπούτσι ήταν το rocker του. H γωνία που έχει και το σημείο που αυτή ξεκινάει, είναι ίσως η καλύτερη περίπτωση τέτοιας γεωμετρίας που έχω φορέσει. Αν βρεις το sweet spot του, πραγματικά σε ρίχνει προς τα εμπρός από μόνο του, διευκολύνοντας σημαντικά το transition.

Έντονα ανασηκωμένη η σόλα και στις δύο άκρες της. Το rocker μπροστά βοηθάει πολύ στο transition.

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει αλλά υπάρχουν μοντέλα που χαίρεσαι όταν τα τρέχεις, που θες να πας κι άλλο γιατί σ’ αρέσει το πώς δουλεύουν και το απολαμβάνεις. Με το Infinity ένοιωθα το ανάποδο. Λες και το παπούτσι έβγαζε απλά την υποχρέωσή του, ότι δεν ήθελε να γίνουμε φίλοι. Σε άλλες περιπτώσεις, κάτι τέτοιο ίσως και να μην ήταν απαραίτητα κακό, έχοντας όμως απολαύσει τον React σε όλες τις άλλες εφαρμογές του, σίγουρα περίμενα πολλά περισσότερα.

Συμπέρασμα

Με το Infinity Run δεν ταιριάξαμε καθόλου και πουθενά, όπως θα καταλάβατε. Αν δεν ήμουν “υποχρεωμένος” να έχω πλήρη εικόνα για να γράφτεί το review, μετά το δεύτερο τρέξιμο θα το είχα αφήσει στην άκρη. Η εφαρμογή του διαφωνεί πλήρως με το πόδι μου, το δε πάτημά του το βρίσκω αδιάφορο. Του έδωσα κι άλλες ευκαιρίες αλλά δεν άλλαξε κάτι ιδιαίτερα. Έτυχε μάλιστα την περίοδο αυτή να τεστάρω και δύο άλλα μοντέλα, τα οποία είναι εξαιρετικά, και τα τρεξίματα με το Nike μού φαίνονταν σχεδόν αγγαρεία.

Αλλά…
Όσοι διαβάζουν το κείμενο, ας βάλουν ένα μεγάλο αστερίσκο. Ο λόγος ειναι ότι οι πιο πολλοί δρομείς είναι ευχαριστημένοι από το παπούτσι. Ναι μεν μερικοί διαπιστώνουν κάποια από τα αρνητικά που αναφέρω (π.χ. η ασταθής φτέρνα καταγράφεται από όλους σχεδόν), είτε όμως δεν τα βρίσκουν τόσο ενοχλητικά, είτε δεν τους έκατσαν στραβά όλα μαζί, όπως σε εμένα. Πολλές φορές συμβαίνει ένα μοντέλο να έχει αντικειμενικά κουσούρια αλλά στην πράξη τελικά να μην γίνονται τόσο αισθητά σε κάποιους.
Είναι η πρώτη φορά που κάνω μία τέτοια επισήμανση σε review. Οπότε θεωρείστε τo συγκεκριμένο ως άκρως υποκειμενικό και εμπιστευθείτε το λιγότερο απ’ όσο ενδεχομένως θα κάνατε με κάποιο άλλο.

Από εκεί και πέρα, το σίγουρο είναι πως έχουμε ένα παπούτσι που προσφέρει μεγάλη προστασία και αρκετή σταθερότητα. Η χρήση του είναι καθαρά προπονητική βέβαια, δεν έχει σε καμμία περίπτωση και τον up-tempo χαρακτήρα του Epic, ενώ η ανθεκτικότητά του θα πρέπει να θεωρηθεί ακόμη μεγαλύτερη, λόγω του επιπλέον λαστίχου από κάτω.

Είμαι περίεργος να ακούσω και τις δικές σας εντυπώσεις…